9 sposobów na bycie oryginalną szafiarką — autorem zdjęcia jest DeusXFlorida (6,057,836

Jeśli chcielibyśmy blogosferę dzielić pod kątem dominującej tematyki, to u podnóża piramidy byłaby moda i kulinaria. Szafiarki i kucharki zdominowały krajobraz internetowych pamiętników, bo też dziedziny, którymi się zajmują mają najniższą barierę wejścia. Każdy się w coś ubiera (poza ludnością z krajów trzeciego świata ostentacyjnie lansującą nagość) i każdy coś je (poza Stachurskym). I każdy ma aparat fotograficzny w telefonie (ewentualnie telefon w aparacie fotograficznym).

W związku z powyższym, założenie takiego bloga opartego na zdjęciach jest prostsze, niż powiedzenie „kajak” od tyłu. I dlatego też w sieci tych blogów jest więcej, niż reklam w TVN, a większość z nich wygląda niemal identycznie. A wcale tak wiele nie potrzeba, żeby wyróżnić się czymś z tej, nudnej jak lekcje historii w ogólniaku, szarej masy. Dzisiaj zajmiemy się dziewczynami wdzięczącymi się do obiektywu, a gotowanie zostawimy sobie na raz następny.

Poniżej 9 pomysłów na to, jak być blogerką modową i robić to ciut oryginalniej niż wszyscy.

1. Rób zdjęcia w nietypowych miejscach

Parki, galerie handlowe i miejsca w centrum miasta to nuda. Serio. Twoi czytelnicy albo byli tam wczoraj, albo są dzisiaj, albo będę jutro. Jeśli po raz 136 robisz sobie sesję nad Wisłą albo pod Galerią Krakowską, to choćbyś nie wiem jak rozsadzającą mózg miała stylówkę, wtopi się w monotonię otoczenia i zgaśnie. Nie musisz od razu wyjeżdżać na Grenlandię, żeby Twoje zdjęcia nabrały kolorów. Czasem wystarczy znaleźć otwarte wejście na dach w budynku nieopodal, zagadać do znajomego pracującego w fabryce, czy szpitalu albo wejść do rudery w mniej uczęszczanej części miasta.

2. Załóż maskę

W zasadzie jakąkolwiek, ale bardziej polecam zwierzęce, niż te z filmów grozy. Tak – to brzmi dziwnie, tak – środowisko nie będzie wiedziało co z tym zrobić, więc na początku będzie się śmiać, potem o tym dyskutować, a potem naśladować.

3. Obetnij się na łyso

Zmarszczyłaś brwi i momentalnie odsunęłaś się od monitora? Na Amber Rose czy Natalię z SiStars też tak reagowali. Po czym zaczęli podziwiać za odwagę i inspirować się nimi, ale przede wszystkim – zapamiętali.

4. Naucz się lewitować

zdjęcie pochodzi z bloga Agaty Kabengele - Fitly.pl — zdjęcie pochodzi z bloga Agaty Kabengele – Fitly.pl

To bardzo proste, spytajcie Agatę z Fitly. Wystarczy wysoko skakać albo mieć zwinnego fotografa. Takie zdjęcia robią MEGA wrażenie, ZAWSZE zwraca się na nie uwagę i NIKT nie przechodzi obok nich obojętnie. Jedna taka fota w wpisie daje poczucie, że faktycznie starasz się, żeby blog był czymś więcej, niż fotoreportażem z szafy. Natomiast cała sesja wykonana w ten sposób sprawia, że czytelnicy klikają magiczny przycisk „lubię to” pod postem.

5. Rób odjechany makijaż

I mówiąc odjechany, mam na myśli zauważalnie różniący się od tego czym tapetujesz twarz na co dzień. Bo zmiana szminki z magenty na różowy raczej nie zrobi na nikim wrażenia. Ale jeśli użyjesz fluorescencyjnych cieni do powiek, pudru, szminki i lakieru do paznokci, to to będzie COŚ. Coś czego na innych blogach nie widać.

6. Wyrażaj inną emocję niż radość

Niemal wszystkie szafiarki szczerzą się na fotkach, pokazując tym samym jakie są szczęśliwe i zadowolone z życia. Czasem, któraś otworzy usta do aparatu wyrażając zdziwienie, ale sporadycznie. Jasne, z uśmiechem prawie każdemu ładniej i pozytywne emocje są spoko, ale jeśli coś robi każdy, to to zwyczajnie jest mało interesujące. Jeszcze nie widziałem, żeby któraś z dziewczyn regularnie na zdjęciach pokazywała złość/furię albo głęboki smutek/rozpacz, a to faktycznie byłoby ciekawe. Bo byłoby czymś nowym.

7. Znajdź jakiś motyw przewodni swojego bloga

W zasadzie wszystkie poprzednie punkty do tego się sprowadzają. Jeśli będziesz mieć na swoim blogu coś charakterystycznego, typowego tylko i wyłącznie dla Ciebie, co będzie powtarzać się w każdym wpisie, czytelnikom łatwiej będzie go zapamiętać. I regularnie wracać. Może to być specyficzne, ukierunkowane w jedną stronę podejście do mody – jak kanonada kolorów u Macademian Girl, czy streetwear u Pani Ekscelencji – ale równie dobrze coś kompletnie innego. Na przykład balonik na każdym zdjęciu, albo latawiec, albo rower. Albo robienie sobie zdjęć zawsze na tle murali.

8. Weź coś napisz

Coś więcej niż „hej kochani! Wracam z nowym lukiem, mam buty, sukienkę i kapelusz i świeci słońce, tyle u mnie. Co u was?!?!?!?!1jedenjeden Piszcie w komentarzach, ściskam :* z :P”. Jeśli faktycznie jesteś pasjonatką mody, wrzuć jakiegoś posta z historią baskinki. Albo o podwiązce jako jednym z istotniejszych elementów w filmach akcji. Albo porównaniu stylówek w „Seksie w wielkim mieście” i „Girls”. Albo błędach modowych popełnianych przez uczestników „Warsaw Shore”. No dobra, to ostatnie sobie odpuść, bo wyszłaby straszna kobyła, nie mniej, jeśli raz na tydzień dasz odbiorcom coś do czytania, zanotują sobie w głowie, że to właśnie Ty jesteś tą jedną z 7 szafiarek, które czasem coś piszą.

9. Załóż bloga na WordPressie

To wystarczy by być oryginalniejszą, niż 90% pozostałych blogerek modowych, mających brzydkie blogaski z domyślnym, byle jakim szablonem Blogspocie.

(niżej jest kolejny tekst)

wpis jest wynikiem współpracy z marką Wizz Air i Raiffeisen Polbank

W zeszłym tygodniu razem z Konradem z szowinistyczno-feministycznego bloga “Moja dziewczyna czyta blogi” i ekipą dziennikarzy byliśmy w Londynie. Było to dla mnie szczególne przeżycie, bo ostatni raz byłem tam 2 lata temu, gdy razem z kumplem ruszyliśmy szlakiem polskich rodzin szukać pracy w magazynach. I wróciliśmy po 3 tygodniach na tarczy, kompletnie spłukani. Tym razem było diametralnie inaczej, bo też powód wypadu był zupełnie inny. Polecieliśmy do stolicy Anglii na konferencję. Ale o niej za chwilę. Najpierw…

Szok na Okęciu

Tak wygląda natężenie ruchu na Lotnisku Chopina w Warszawie…

…o godzinie 4:30!

Kilka razy w życiu samolotem już leciałem i to o różnych godzinach z różnych miejsc, ale takich tłumów nie widziałem nawet na lotnisku Charles de Gaulle pod Paryżem. W sumie to nawet na poświątecznych wyprzedażach jest mniej ludzi. Wielki brat jest pod wrażeniem.

Nie rzucił go na kolana za to…

English breakfast u Gordona Ramsaya

Możecie kojarzyć tego gościa z drobno siekanej pietruszki i równie ciętego języka, jakim operował w telewizyjnych programach kulinarnych. Zwłaszcza “Hell’s kitchen”. Jak nie kojarzycie, to Ramsay to taki Kuba Wojewódzki patelni. Po przylocie pojechaliśmy do jednej z jego restauracji w dość ekskluzywnym hotelu “Savoy” na typowe angielskie śniadanie.

Było w porządku, absolutnie nic z nim nie było nie tak, ale jak na tego-gościa-z-telewizora “w porządku” to trochę za mało. Spodziewałem się czegoś ponad przeciętnego. Czegoś co rzuci mnie na kolana i powiem “łouł, ale miazga”. To wydobyło się z moich ust dopiero, gdy wjechaliśmy na szczyt…

London Eye

Czyli najpopularniejszej atrakcji w stolicy Anglii, z której…

…rozpościera się widok na całe…

…ale to całe miasto…

…i jest przepiękny.

Przed wejściem do kapsuły obsługa informowała nas, że przejazd będzie trwał pół godziny. Pomyślałem, że straszne nudy, bo patrzenia przecież będzie góra na 5 minut – 2 minuty w lewo, 2 w prawo i minuta na poprawianie okularów – ale trudno, jakoś się przemęczę. Jak wysiadaliśmy, te 30 minut to było zdecydowanie za mało. W Londynie jest tyle różnych architektonicznie budynków, że podziwiając miasto z wysokości 135 metrów przydałaby się co najmniej godzina. Albo trzy. Nowoczesność miesza się z zabytkami i jest na czym zawiesić oko.

Na brak bodźców z otoczenia też trudno narzekać na…

Piccadilly Circus

Czyli w centrum miasta, gdzie jest jakieś 1500 razy tłoczniej, niż pod Mariackim w południe, bo oprócz ławicy przechodniów jest też…

…trylion autobusów. Na szczęście ładnych, więc nawet, gdy masz wrażenie, że zaraz dojdzie do automobilicznego oblężenia, to wiesz, że nie ucierpi na tym Twój zmysł estetyczny.

Wypad do Anglii nie mógłby zostać uznany za udany, jeśli na obiad nie poszlibyśmy na…

Fish&chips

Sałatka w porządku, frytki z rybą bardzo spoko, natomiast tego zielonego musu z groszku nie byłem w stanie ogarnąć. To chyba coś na zasadzie czipsów z octem – musisz mieć brytyjski akcent, żeby się tym delektować. Natomiast murzynek z polewą waniliową obłędny. Gdybym był sam, pewnie wylizałbym talerz, bo bezdyskusyjnie orgazm dla podniebienia.

Ale, ale, nie dla orgazmów do Londynu polecieliśmy (przynajmniej nie tylko i wyłącznie). Głównym powodem, dla którego znaleźliśmy się na wyspie była konferencja związana z tym, że…

Wizz Air i Raiffeisen Polbank obniżają koszty latania

Latanie Wizz Airem nie należy do najdroższych, wie to każdy, kto choć raz porównywał ceny z Lufthansą, czy LOTem. Jeśli tylko kupi się bilet odpowiednio wcześniej, można podróżować mocno po taniości, ale dzięki nowej akcji promocyjnej da się to zrobić za jeszcze mniejsze pieniądze. Na przykład zapłacić za lot do Londynu połowę mniej.

Od zeszłego czwartku ruszył program partnerski Wizz Aira i Raiffeisenu “Najsprytniejsi latają najtaniej” oparty na karcie kredytowej, która uprawnia do sporych zniżek przy kupnie biletów lotniczych. W twitterowym skrócie działa to tak, że mając kartę Wizz Air MasterCard macie:

– darmowe członkostwo w Wizz Discount Club (co sprowadza się do tego, że kupując bilety dla siebie oraz swoich najbliższych płacisz 45zł mniej)

– 1zł na tańsze bilety za każde 50zł wydane kartą na zakupy

– 1zł na tańsze bilety za każde 25zł wydane kartą na wizzair.com

– 50zł na tańsze bilety na dobry start przy założeniu karty

Biorąc pod uwagę, że korzystanie z programu przez pierwszy rok jest zupełnie bezpłatne, a wykonując transakcje za granicą jeszcze oszczędzacie na przewalutowaniu, to faktycznie jest to korzystne. Wiem, że przekroczyłem 140 znaków, ale to najistotniejsze rzeczy, które powinniście wiedzieć decydując się na kartę. Pozostałe szczegóły, jak i formularz do zmówienia znajdziecie TUTAJ.

I pamiętajcie, że przy sprytnym lataniu ważny jest też…

…spryt przy robieniu zdjęć. Bo najlepsze foty wychodzą wtedy, gdy focony obiekt nie spodziewa się focenia.

Znasz kogoś, kto nie chciał być Supermanem w dzieciństwie? Wysuwać prawej pieści w górę, wzbijać się w powietrze i szybować nad miastem? A potem wypatrywać złoczyńców, spuszczać im manto i wybawiać mieszkańców swojego miasta z opresji? Albo jeszcze lepiej, mieszkanki? I potem czytać o swoich bohaterskich wyczynach w dziennikach i słuchać w głównym wydaniu wiadomości, z dumą spoglądając na pelerynę zwisającą z kanapy? Powiedzmy sobie wprost, znasz takich ludzi. I ja też ich znam. To ci, którzy woleli być Batmanem, Spidermanem, Wolverinem albo Kapitanem Żbikiem.

Ale nie znam nikogo, kto jako dzieciak nie chciał być superbohaterem.

Co prawda wraz ze zwiększaniem się liczby świadectw na koncie, myśl o nabyciu nadprzyrodzonych mocy wydawała się coraz mniej realna, ale wracała. Wracała, gdy tylko w kinach pojawiał się nowym film, TVN kupował prawa do serialu albo na targach staroci w ręce wpadała limitowana edycja komiksu. I ten pomysł, żeby być herosem walczącym ze złem i czyniącym dobro wraca nadal. W formie luźnej fantazji tuż przed przejściem w fazę R.E.M.

Choć jest do zrealizowania również w bardziej namacalnej formie. Poniżej kilka sposobów na zostanie superbohaterem mając dwucyfrową liczbę lat.

Możesz odpalić grę komputerową

Sposób najprostszy, najmniej wymagający, ale też dający najmniej radochy. Kupujesz pudełko z grą, odfoliowujesz, wkładasz do napędu, mordujesz się z instalacją (jeśli robisz to na kompie, a nie na konsoli), klikasz „play” i grasz. Skaczesz, latasz, bujasz się na pajęczynie, obijasz facjaty superzłoczyńcom i przez te kilka godzin decydujesz o tym, co zrobi ten typ w masce. Kogo uratuje, jakich efektownych umiejętności użyje i jak dużo zrobi, żeby świat był lepszy.

Tyle, że ten typ to nie Ty, a świat, po którym się poruszasz nie istnieje.

Możesz kupić kostium na Allegro

Po obejrzeniu „Kick-Assa” miałem ochotę zamówić sobie superbohaterskie przebranie, nauczyć się krav magi z tutoriali na YouTube i ruszyć nocą na patrol miasta. Poczuć adrenalinę, podniecenie, że robię coś na granicy prawa, ale mimo wszystko w imię dobra i to dobra społecznego, które przełoży się na moich bliskich, znajomych i ludzi, których po prostu mijam, ale żyjemy obok siebie. Cóż, maska na twarzy i slipy nałożone na spodnie dodają odwagi, ale nie na tyle, by udaremniać nikczemne występki oprychów pacyfikując ich pałką teleskopową. Najwyżej ustną reprymendą i nawołaniem do zreflektowania się nad sobą.

Poza tym, spójrzmy prawdzie w oczy – nie mam supermocy i szybciej policja zatrzymałaby mnie na 48 godzin, niż szóstym zmysłem zlokalizowałbym kolesi robiących napad na bank.

Możesz zostać tutorem Akademii Przyszłości

Rzadko angażuję się w akcje charytatywne i zbiórki pieniędzy, bo zazwyczaj cele, których dotyczą są mi bardzo odległe. Nie pomagam bezdomnym, narkomanom, alkoholikom, ginącym gatunkom zwierząt, topniejącym lodowcom, ani lasom tropikalnym. Po pierwsze nie każdy zasługuje na tę pomoc, a po drugie nie ma fizycznie takiej możliwości, aby pomóc wszystkim, więc trzeba ustalić jakąś hierarchię. I w tej hierarchii na pierwszym miejscu są dzieci. Dzieci, które są niewinne, bezbronne, a ich życie bezpośrednio zależy od dorosłych.

Akademia Przyszłości to inicjatywa, która wspiera dzieciaki z problemami. Dzieciaki z trudnych rodzin. Z takich, w których nie lata się na zakupy do Mediolanu, wakacje na Majorkę i ferie w Alpy. Z takich, w których często nie ma na nowy plecak, kolorowe flamastry, czy w ogóle komplet podręczników. Z takich, w których nie ma czasu, by zająć się dzieckiem i pokazać mu, że życie jest spoko. W akcji nie chodzi stricte o hajs, bo są rzeczy za które nie zapłacisz kartą MasterCard. Tym czymś jest wsparcie i motywacja od bliskiej osoby, która w Ciebie wierzy.

Jeśli urodziłeś się w butach z betonu, ktoś musi pomóc Ci je zdjąć. Tą osobą jest tutor Akademii Przyszłości. Prywatny superbohater.

Ktoś kto pokaże jasne strony życia dzieciakowi, który mimo młodego wieku wszystko widzi jak przez mgłę. Ktoś kto wyciągnie z poczucia beznadziei i wyprowadzi z drogi donikąd, na którą dziecko zostało wepchnięte przez rodziców i otoczenie. Ktoś kto uwierzy w małego człowieka na tyle, by on sam odzyskał wiarę w to, że jest coś wart. Że potrafi latać. Że może odnosić sukcesy i spełniać marzenia. Że szczęście nie jest zarezerwowane tylko dla tych z „dobrych domów”. Że on też ma do niego prawo.

Zostając tutorem, zostajesz superbohaterem. Takim prawdziwym z krwi, kości i duszy, który faktycznie ma wpływ na czyjeś życie. Szczegółowy opis akcji znajdziesz TUTAJ. Użyj swoich mocy i zostań dla kogoś osobistym Spidermanem.

W ten sposób Peter Parker w Tobie naprawdę może zmienić świat.

Komentarz do świata za oknem.

9 sposobów na bycie oryginalną szafiarką