wpis jest wynikiem współpracy z Pomorską Regionalną Organizacją Turystyczną

Jakiś czas temu pisałem Wam, że bursztyn zaczyna być towarem deficytowym i w zasadzie staje się droższy od złota. I że wyruszę to sprawdzić i przy okazji zobaczę co Pomorze ma do zaoferowania jesienią. Słowo ciałem się stało, a krakowski smog morską bryzą. W zeszłym tygodniu razem z Karoliną z Charlize Mystery, Karoliną z Old Fashioned Girl, Andrzejem z jestKultury, Asią ze Style Digger i grupą dziennikarzy polecieliśmy do Gdańska powdychać trochę jodu i sprawdzić, czy piasek tak samo wpada do butów we wrześniu jak w okresie letnio-wakacyjnym.

Odpowiedź na to pytanie nurtujące ludzkość od zarania dziejów znajdziecie na końcu relacji, ale po drodze przewinie się też obcy (tym razem bez predatora), złoto, kajdany, kanibalistyczne zdjęcia z kuchni, strzelanie z łuku i przede wszystkim…

Bursztyny za miliony monet

Pierwszym punktem wycieczki była wizyta w studiach bursztynu. W Art 7 i NAC nie tylko oglądaliśmy jak z (z pozoru bezużytecznej i bezwartościowej) bryłki zastygniętej żywicy powstaje biżuteria za tysiące złotych, ale też dali nam się nią pobawić.

Dostałem do ręki taką grudę…

…starłem korę, poszlifowałem jak rasowy murarz-tynkarz-kombajnista…

…zacząłem polerować…

…i gdy sprawdziłem jak mi idzie, okazało się, że przydałoby się jeszcze trochę nad nią popracować…

…i zanim doszedłem do takiej formy, jak widzicie na zdjęciu powyżej, udało mi się ją zepsuć i zaciąć szlifierkę. Cóż, najwyraźniej nie jest mi pisana kariera jubilera. A szkoda, bo…

…wszystkie osoby w jakikolwiek sposób związane z bursztynem potwierdziły, że to w tej chwili jeden z najbardziej dochodowych interesów w naszym kraju. Chińczycy wykupują bez zawahania każdą ilość zrobionej z niego biżuterii za cysterny złotówek, a ceny samego surowego materiału też sięgają niebotycznych kwot. Nie wiedzieć czemu upodobali sobie bursztynowe jajka i dla przykładu, bryła na takie jajo, która dopiero będzie czyszczona i szlifowana, kosztuje 4 000zł. Natomiast już gotowe, wypolerowane jajeczko to kasa rzędu 20 000zł. U producenta. W sprzedaży detalicznej jeszcze więcej.

Natomiast, za to co mam na sobie można by kupić naprawdę niezłe auto albo dwa tuziny Polonezów. Swag, co?

Jeszcze bardziej lansiarsko byłoby grać w szachy mając…

Zestaw za równowartość kawalerki w Krakowie

Który widzieliśmy w Muzeum Bursztynu w Gdańsku.

Człowiek od razu nabiera ochoty na bardziej intelektualne sporty. I choć nie można powiedzieć, że…

…papierośnica, czy barometr z klejnotów morza nie zwracają uwagi lub, że…

…przybornik małej gwiazdy rocka z materiału, który powstał 40 milionów lat temu nie robi wrażenia, to…

…eksponatem, który faktycznie składał usta do wypowiedzenia “ŁOUŁ!”, jest obcy! Nie pasjonuje mnie zbieractwo i jako dzieciak też nie miałem zajawki na kolekcjonowanie figurek z Kinder Niespodzianki, czy kompletowanie kolekcji słoni, no ale takie rękodzieło, to bym sobie postawił na półce. Żeby strzegło od akwizytorów i ulotkarzy.

Zresztą nawet…

…Elton John i Lech Wałęsa mówią, że statuetki z bałtyckiego złota są spoko. Nie śmiałbym się kłócić z gościem, który robił muzykę do “Króla Lwa”. Jeszcze w komitywie z posiadaczem najcharakterystyczniejszego wąsa skazałby mnie na…

Post użytkownika Stay Fly.

…zakucie w kajdany. I o ile przez 5 minut jest śmiszno i można się powygłupiać, to po kwadransie jest już średnio i zastanawiasz się jak to możliwe, że ręce mogą być tak ciężkie. Nie chcę wiedzieć co się dzieje po całych dniach, które spędzali tam niegdyś gdańscy mieszczanie za niewielkie przewinienia.

Gdy już nas rozkuto poszliśmy na regionalną szamę i tu też nie mogło braknąć bohatera wycieczki. Tak jest, mieliśmy…

Bursztynowy obiad

Zupa z ryb bałtyckich z kasztanowymi kluskami gotowana na bursztynowej nalewce na pierwsze…

…łosoś ze słonecznikiem w sosie bursztynowo-różanym na drugie…

…i melon z esencją bursztynową na deser.

Jak widzicie ze skamieniałej żywicy nie tylko robi się biżuterię, papierośnice, kremy i używa się jej do pokazów pirotechnicznych, ale i można ją jeść. Dzień dłużej na Pomorzu i zaryzykowałbym stwierdzenie, że ma więcej zastosowań, niż krem Nivea. Który nadaje się niemal do wszystkiego.

Pozostając w klimacie spożywczym, to o ile obiad nam podano i posmyrano za uchem, tak przy kolacji o pożywienie musieliśmy zadbać sami wpadając na…

Wegetariańskie warsztaty kulinarne

Trochę obawiałem się gotowania w Atelier Smaku, bo jestem zadeklarowanym mięsożercą, a żadna z potraw, którą mieliśmy przygotować nie zawierała w przepisie zwierzątka. W związku z tym, jako ostatnią deskę ratunku przewidywałem…

…przyrządzenie jednego z uczestników. Myślicie, że z grilla w oprawie świeżych tzatzików byłaby smaczna?

Niestety okazało się, że nie da rady ogłuszyć człowieka plastikową łopatką do placków i jestem skazany na same warzywa.

Zrobiliśmy krem z dyni, papryki faszerowane kapustą i prawdziwkami, pastę z marchewki, czipso-frytki z jakiegoś owocu, którego nie pamiętam, naleśniki z melonem i ja osobiście i własnoręcznie upiekłem pasztet z grochu (kozacki pasztet z grochu!). I wiecie co? Jakkolwiek niewiarygodnie to brzmi, to wszystko było pyszne i baaardzo sycące, mimo, że nie było tam grama mięsa. Podobno sekretem są przyprawy. Możliwe. Co by to nie było, to wegetariańskie żarcie było na tyle dobre, że poważnie zastanawiam się nad zrezygnowaniem ze świnek, krówek i kurczaczków. Na miesiąc.

Gdyby jednak eksperyment się nie udał, to opanowałem nową umiejętność, która pomoże mi nakłaniać uciekające pożywienie do współpracy. Mianowicie…

Nauczyłem się strzelać z łuku

W Faktorii w Pruszczu Gdańskim, która niegdyś zamieszkiwana była przez Gotów…

…i od 2 000 lat wstecz do XIX wieku pełniła rolę centrum handlowego. Tylko bez wózków na 2zł, bramek na podczerwień i drzwi na fotokomórkę. Za to z możliwością negocjacji ceny. Wszystko dzięki temu, że w przeszłości Pruszcz Gdański znajdował się nad jeziorem lagunowym, gwarantującym bezpośrednie połączenie z morzem. Tym samym, stanowił jeden z końcowych punktów na szlaku łączącym bursztynonośne wybrzeża Bałtyku z terenami Cesarstwa Rzymskiego.

I jak głosi legenda (stworzona przeze mnie), najlepsze interesy ubijało się mając za plecami…

Wschód słońca!

Bursztyn jest ładny, smaczny, miły w dotyku, poprawia krążenie, gdy trzyma się go przy sercu i sprawność seksualną, gdy leży w przedniej kieszeni spodni, ale to wszystko nic przy żółtej kuli ognia wyłaniającej się zza horyzontu. Kiedy oczy kleją Ci się jak Butapren, a w głowie wiruje jak w bębnie pralki, bo położyłeś się o 4:00, a wstałeś o 6:00 i nagle ciemność rozrywa kanonada barw we wszystkich odcieniach czerwonego w akompaniamencie mew, czujesz, że ta chwila jest warta wszystkich bursztynów polskich plaż. No, a przynajmniej połowy.

Mimo, że piasek wpadał do butów jak w środku lipca, to warto było zwlec się z łóżka, żeby zobaczyć ten widok. Zabrzmię jak Paulo Coelho, ale wschody słońca mają w sobie coś z poezji.

(niżej jest kolejny tekst)

Z polskim kinem jest jak ze spirytusem z Ukrainy – każdy chciałby się dobrze bawić i nie mieć kaca, ale wiadomo, że spotkanie nie obejdzie się bez bólu głowy. Moje ostatnie przygody z tym tematem, to migrena po „Obietnicy” i trepanacja czaszki po „Miasto 44”. Gdzieś po drodze było „Pod mocnym aniołem” Smarzowskiego, ale Wojtek to osobna kategoria – jeszcze nigdy nie zdarzyło mu się zrobić słabego filmu. Natomiast reżyser „Bogów” miały wzloty i upadki, więc do tytułu podchodziłem jak do niedzielnego kierowcy – ze sporym dystansem. Jak się szybko okazało, niepotrzebnie.

„Bogowie” to dobry film i można go oglądać bez uszczerbku na zdrowiu. A nawet warto to zrobić. Dlaczego? Bo…

Opowiada mocną, prawdziwą historię

Oparty jest na życiorysie Zbigniewa Religi – gościa, który jako pierwszy w Polsce dokonał udanego przeszczepu serca. W dobie Doktora House’a, komórek macierzystych i klonowania nie wydaje się to niczym niezwykłym, ale jest jedno duże „ale”. To nie działo się ani dzisiaj, ani wczoraj, tylko prawie 30 lat temu. W czasach, gdy po cukier i papier toaletowy stało się w dwudniowej kolejce, wyciąganie serca z jednego człowieka i wkładanie do drugiego budziło poruszenie. I sprzeciw. I zgorszenie. I odcięcie funduszy. I posądzanie o czarnoksięstwo, szamanizm i konszachty z diabłem.

Religa przemógł tę syzyfową pracę, pokonał kolejne przeszkody i wtoczył ten pieprzony kamień na górę. A w zasadzie serce do klatki piersiowej.

Historia jest poruszająca i istotna z punktu widzenia medycyny, naszego kraju i w zasadzie każdego z nas, ale jest nie jest pierwszą tego typu. Już wiele było legendarnych życiorysów, które przy ekranizacji zamieniały się w klozetową poezję. Na szczęście tym razem…

Twórcom „Bogów” udało się nie sprofanować tematu

Nie ma przerostu formy nad treścią, matrixowego zwolnienia czasu, laserów, helikopterów, reptilianów, ani na szczęście nawet 3D. Scenarzysty nie poniosło pióro, kamerzystów kamery, montażystów Adobe Premiere, a reżysera ego. Użyli wyobraźni, ale w odróżnieniu od osób pracujących przy „Mieście 44”, bez wspomagania się środkami psychoaktywnymi. Przynajmniej nie w zbyt dużej ilości.

Jedyne do czego można się przyczepić to muzyka. W kilku momentach – dosłownie dwóch, górach trzech – jest nieco tandetna, ale to nie wpływa na całościowy pozytywny odbiór filmu. Oczywiste jest, że produkcja to efekt pracy całego sztabu ludzi, ale z pewnością „Bogowie” nie odnieśliby sukcesu, gdyby nie…

Genialna kreacja aktorska Tomasza Kota!

Kojarzycie go z takich gówien jak „Idealny facet dla mojej dziewczyny”, „Ciacho”, „Hela w opałach” albo „Magda M.”? Wyrzućcie to skojarzenie do zsypu, podrzyjcie, spalcie, a potem dajcie 4-latkowi, żeby zepsuł. To co zrobił Kot w „Bogach” całkowicie zamazało wizerunek aktorzyny dorabiającej w szmirach na spłatę kredytu i wzniosło go do panteonu polskiej kinematografii. Ten gość w roli Zbigniewa Religi jest po prostu asem!

Pomińmy kwestię wypowiadania dialogów i wejścia w rolę lekarza, z tym radzą sobie nawet przeciętniacy. Skupmy się na mowie ciała, gestykulacji i manieryzmach, bo to prawdziwy majstersztyk.

Nie wiem jak on to zrobił, ale ze standardowego faceta o prostej sylwetce i normalnej budowie ciała, zamienił się w ogromnego stracha na wróble z okrągłymi plecami, pochyloną głową, złowieszczym uśmiechem i szaleństwem w oczach. W trakcie oglądania miałem wrażenie, że nawet twarz mu się zmieniła. Sposób poruszania się, każdy gest i spojrzenie doprowadził niemal do perfekcji. Po seansie złapałem się na tym, że nawet nie jestem w stanie sobie przypomnieć, jak on zachowuje się „naprawdę”.

Wszystko to sprawia, że…

„Bogowie” ściskają gardło i wyciskają łzy

To nie jest tytuł na niedzielę, gdy chcesz siąść w ostatnim rzędzie i smyrać koleżankę z działu po udzie. Czy tam kolegę. Jak wolisz. To nie jest obraz, który możesz oglądać jednym okiem, drugim przeklikując pary na Tinderze albo smsując z kumplami o wyniku meczu. To jest produkcja, która na wejściu łapie Cię pod żuchwą i trzyma w uścisku, aż nie będziesz miał problemów ze złapaniem oddechu. Po czym nie puszcza, tylko trzyma jeszcze chwilę, żeby mieć pewność, że przekaz do Ciebie dotarł.

Tak, od emocji jest gęsto.

„Bogowie” to nie tylko film, którego nie musisz się wstydzić. To film, z którego możesz być dumny.

#wyzwanie10jaków — autorem zdjęcia jest Ashley Wang

Jak (Bos grunniens) – gatunek dużego ssaka z rodziny krętorogich (Bovidae), rzędu parzystokopytnych. Zamieszkuje Tybet, Indie i Chiny, gdzie żyje zarówno w stanie dzikim, jak i udomowionym. Udomowione jaki są zwierzętami jucznymi, poza tym dają mleko i wełnę. Jaki są przeżuwaczami, żyją samotnie lub w niewielkich stadach, w stanie dzikim na wysokościach do 6 tys. m n.p.m. Stada zazwyczaj składają się z samic z młodymi. Samce dołączają do nich w okresie rui. Stare samce żyją oddzielnie. Samice opiekują się potomstwem przez rok. Potomstwo pełną dorosłość osiąga po 6-8 latach. Zwierzęta mogą dożyć kilkudziesięciu lat. Znoszą niekorzystne warunki otoczenia (niedobór paszy na wysoczyznach górskich, niedostatek tlenu i niskie temperatury średnia wynosi tam ok. 0 °C, zimą temperatury spadają niekiedy nawet do -50 °C).

Podobnie jest z dziećmi z trudnych rodzin. Często nie ma się kto nimi zająć i mimo, że nie są w pełni dorosłe, ani nawet częściowo, rodzice przestają się nimi opiekować i poświęcać tyle uwagi, ile powinni. Niby są wśród ludzi, ale tak naprawdę żyją samotnie, zmagając się w pojedynkę z problemami. Tak jak jaki, muszą znosić niekorzystne warunki – brak swojego miejsca w domu, brak podręczników i książek, brak flamastrów i zeszytów, brak ubrań, brak wsparcia ze strony dorosłych.

Ogólnie jeden wielki brak.

Aby te braki choć trochę zrekompensować Stowarzyszenie Wiosna powołało do życia Akademię Przyszłości. Powinniście kojarzyć tę inicjatywę, bo jakiś czas temu pisałem o niej na blogu. W uproszczeniu chodzi o to, że stowarzyszenie rekrutuje wolontariuszy, którzy zostają Tutorami i pomagają dzieciakom z rodzin z problemami uwierzyć we własne siły i dać poczucie wyjątkowości. Przez wspólne odrabianie lekcji i regularną motywację, mały student Akademii Przyszłości przechodzi od ciągłych porażek w szkole do lepszego życia.

Tutor pokazuje dziecku, że nie jest skazane na wydeptaną ścieżkę beznadziei, że ma alternatywy. I chcę, żeby #wyzwanie10jaków spełniło tę samą rolę.

W naszej kulturze od dziesiątek lat funkcjonują utarte, szablonowe porównania. Są używane tak często, że już w zasadzie na nikim nie robią wrażenia. A blogowanie, czy w ogóle, wychodząc po za tę konkretną formę, pisanie bez wywoływania u odbiorcy emocji mija się z celem. Stąd #wyzwanie10jaków. W akcji chodzi o to, że kreatywnie przerabiamy najbardziej oklepane porównania, żeby, tak jak Tutor pokazuje dziecku, że jest inna droga, udowodnić, że można złamać utarte schematy i nie wybierać oczywistej ścieżki.

Trzy, dwa, jeden, start! Moje jaki:

1. Klnie jak szewc. Klnie jak Bonus BGC w wywiadzie u Pakola.

2. Zabiera się jak pies do jeża. Zabiera się jak polityk do realizacji obietnic przedwyborczych.

3. Proste jak drut. Proste jak instrukcja młotka.

4. Idzie jak krew z nosa. Idzie jak przelew za akcję reklamową na blogu.

5. Brzydki jak noc listopadowa. Brzydki jak Anakin Skywalker po spotkaniu z lawą.

6. Nudne jak flaki z olejem. Nudne jak oglądanie maratonu szachowego. Przez niewidomego na telewizorze z zepsutą fonią.

7. Kłamie jak z nut. Kłamie jak DiCaprio w „Złap mnie jeśli potrafisz”.

8. Wyskoczył jak Filip z konopi. Wyskoczył jak Wardęga z liści.

9. Tani jak barszcz. Tani jak nagłówki w „Fakcie”.

10. Siedzi cicho jak mysz pod miotłą. Siedzi cicho jak przy zapaleniu strun głosowych.

Do dalszej zabawy słowem nominuję Monikę Kamińską z Black Dresses, Konrada Jureckiego z Moja Dziewczyna Czyta Blogi i Andrzeja Tucholskiego z jestKultury. Macie 24 godziny, żeby wrzucić swoje #wyzwanie10jaków i nominować kolejne 3 osoby. Jeśli nie zdążycie w ustawowym czasie, wpłacacie symboliczne 10zł na rozwój Akademii Przyszłości [klik]. Oczywiście może zrobić jedno i drugie.

Czekam z popcornem w mikrofali na teksty blogerów, ale Was drodzy czytelnicy też zapraszam do wzięcia udziału. Jeśli czytacie mnie dłuższy czas, któryś z tekstów Was rozśmieszył, pomógł, był szczególnie bliski albo pozwolił przetrwać wyjątkowo nudne podsumowanie miesiąca w pracy, też podejmijcie wyzwanie. Wpłaćcie dyszkę na dzieciaki albo wrzućcie swoje jaki w komentarzach.

Niech dobro i nieoczywiste rozwiązania niosą się po sieci!

Komentarz do świata za oknem.

Poleciałem na Pomorze zbić fortunę na bursztynie