Ten tydzień w Krakowie był wyjątkowo ładny i ciepły, choć na dobrą sprawę powinno już tak być jakiś czas temu, ale że darowanemu +19C się w zęby nie zagląda, to nie narzekam. W sieci natomiast nieco goręcej. Przez ostatnie 7 dni wybuchło kilka aferek, a najgłośniejsza była ta z cudakiem manifestującym swoją niestabilną orientację, ale jego lepiej pochować w trumnie zapomnienia, niż wyciągać na światło dzienne. Szkoda nerwów. Za to poniżej znajdziecie kilka luźnych tematów, które powinny Was zrelaksować jak szum fal i ciepły piasek pod stopami.

10 rzeczy, na które szkoda czasu: bo przyszła wiosna. Motywująca i pozytywnie nastrajająca wyliczanka rzeczy, z których warto zrezygnować, żeby znaleźć czas na cieszenie się słońcem.

“Gwiezdne Wojny” kontra “Gra o tron”: czyli licytowanie się kto był w bardziej kazirodczym związku i komu ogień mocniej zdeformował ciało. Urocze porównanie.

Krótki komiks o przetargu: a jakże prawdziwy! I to bez różnicy, czy chodzi o przetarg na obsługę marki w mediach społecznościowych, czy budowę autostrady.

Największe zbrodnie ludzkości: polewanie całej porcji frytek keczupem, otwieranie opakowań czipsów złą stroną i jedzenie delicji w całości. Wszystkie zilustrowane ładniutkimi obrazkami.

Sekrety Kuźniara: Jareczek chce z fali nienawiści zrobić wodospad sławy, przy czym wciąż nie rozumie, że nikt nie miał mu za złe, że kupował rzeczy w Walmarcie na początku podróży i oddawał pod jej koniec. Ludzie mają do niego problem, bo wcześniej za podobne zachowanie szydził z rzeszy Polaków.

Amerykanie próbują wymówić nazwy polskich miast: i chyba Was nie zaskoczę, jeśli zdradzę, że im się to nie udaje?

Americans Try To Pronounce Polish Cities

Posted by BuzzFeed Video on 18 kwietnia 2015

Tomasz Niecik śpiewa, Kasia Cichopek tańczy: gdybyście się zastanawiali jak wygląda przedawkowanie metaamfetaminy, to własnie tak.

Damska i męska stylówka tygodnia: tym razem zbiorczo, bo taką parę szkoda byłoby rozdzielać. Futurystyczno-bajkowe postacie wyglądające jak wizualne personifikacje śnieżynek, złapał Mr Faceless podczas Fashion Weeku w Łodzi.

Klip tygodnia: tym razem nie klip, a sam utwór – choć żywię nadzieję okruszkami, ze kiedyś zrobią do tego wideo – z najnowszej płyty brata Pezeta. Cóż, czego by o niej nie mówić, to mimo nowoczesnej, mocnej warstwy muzycznej, w kwestii lirycznej daje ciała jak krowy w rzeźni i jedyny powód, dla którego warto ją sprawdzić to ten numer. Oczywiście za sprawą Pezeta, który Małolatowi skradł nie tylko ten numer, ale i cały krążek. Zapętlam w kółko od wtorku.

Fanpage tygodnia: Magda Ogórek sama w sobie jest śliczna i turbo urocza, ale w wersji mangowej dochodzi do granicy. Zakochałem się w tym profilu od pierwszej przeróbki, aczkolwiek żałuję, że Renata Beger nie jest już gorącym nazwiskiem. Taka Czarodziejka z Księżyca, to byłoby coś!

nyan nyan (≚ᄌ≚)ℒℴѵℯ❤

Posted by Magda Ogórek-hime on 19 kwietnia 2015

Ogłoszenie parafialne: takie samo jak poprzednio, bo w zeszłym tygodniu padło mniej propozycji, niż oczu ma cyklop. Przechodząc do konkretów: jeśli kojarzycie jakieś postacie z szeroko rozumianego świata popkultury, to dajcie znać w komentarzach.

(niżej jest kolejny tekst)

Znacie tych wariatów, którzy przy dyskusjach o literaturze zawsze drą japę, że publikacje powinno się czytać tylko i wyłącznie w języku autora? Powoli zaczynam do nich dołączać.

W styczniu kupiłem sobie szumnie zapowiadaną biografię Jaya-Z „Król Ameryki” autorstwa Marka Beaumonta, jednak przełożoną na język polski. Byłem mega zajarany, bo życiorys Jaya, to historia dużo bardziej inspirująca i motywująca do działania, niż patetyczne gadki domorosłych coachów na YouTube. Koleś wychowywał się na Brooklynie w największej patoli – jego osiedle składało się z samych ćpunów i dilerów, będąc dzieciakiem postrzelił brata, a od 13-go roku życia sprzedawał kokainę prowadząc obwoźny handel na skrzyżowaniach. A mimo to, ani nie przećpał się od własnego towaru, ani nie zginął w wojnie ganów, ani nie zgnił w więzeniu, tylko został multimilionerem i muzyczną legendą, zbijając fortunę na rapie. W legalny sposób. A w zeszłym miesiącu odpali „Tidala” – konkurencję dla Spotify.

No, powiedzcie, czy to nie robi wrażenia?

Biografie „od zera do milionera” zawsze nadmiernie pobudzają mi prawą półkulę mózgu, bo moja siedmiocyfrówka wciąż przede mną. Dlatego po powrocie z księgarni, łamiąc przepisy BHP i nie myjąc rąk ani stóp, od razu rzuciłem się do czytania. I już po 9 stronach cały entuzjazm wygasł, jakby ktoś go polał ciekłym azotem, a w ustach zaczęło zgrzytać jakbym najadł się żwiru. Bo tłumaczenie „Króla Ameryki” na polski jest tak chujowe, że całkowicie uniemożliwia odbiór książki. Po prostu NIE DA SIĘ TEGO CZYTAĆ!

Żeby nie być gołosłownym, podam Wam kilka przykładów, w jaki sposób opowieść o dilerze koksu, który stał się jednym z najlepszych raperów i ikoną pokolenia, została przełożona na nasz język.

Obserwował dilerów podczas gry w kości i spychał nieprzytomnych nałogowców z ławek, po czym ZAŚMIEWAŁ SIĘ na widok ich przedwczesnych pobudek.

Od 6-tej klasy podstawówki słucham rapu, do końca liceum mieszkałem w bloku i znam trylion ludzi z klimatu. Żaden, ale to ŻADEN hip-hopowiec, nie użyłby sformułowania „zaśmiewać się”, mając na myśli lanie z kogoś, kręcenie beki, czy darcie łacha. Zresztą, w ogóle w życiu nie słyszałem, żeby ktokolwiek użył tak sztywnego zwrotu. No, ale to przecież tylko książka o życiu rapera, tu można.

Później natomiast INDAGOWAŁ go na temat sformułowań z wystawowych wywieszek, czy stroju mijanych przechodniów.

Przepraszam bardzo, ale co robił? Mogę założyć się o piątkę z wagi, że Jaya-Z nikt nigdy nie indagował. Ani jego rodziny, ani znajomych, ani nikogo w odległości stanu.

Przeczuwając DRAKĘ, podekscytowany chłopak podążył za parą, w otoczeniu swojej świty do pobliskiej klatki chodowej.

Przeczuwać „drakę” mogłaby moja prababcia gdyby żyła, ale murzyński nastolatek w nowojorskim getcie duszącym się smrodem cracku, może przeczuwać rozpierdol, oklep, dym, ustawkę, napierdalankę, strzelaninę bądź zbiorowy gwałt, ale nie kurwa „drakę”.

Choć śmierć Benny’ego sprawiła, że Shawn zachowywał teraz większą ostrożność podczas swoich osiedlowych PEREGRYNACJI, skusiła go jednak muzyka.

Czy przekład książki z angielskiego na polski, to jest jakiś konkurs na zastosowanie jak największej liczby nieużywanych słów? Czytając to nie wiem, czy tłumacz bardziej chciał się pochwalić, że dostał słownik Kopalińskiego na gwiazdkę, czy że zna wszystkie zwroty związane z kościołem katolickim.

RYCHŁO rozeszła się fama o jego biegłości i CZUPURNOŚCI w minizawodach, organizowanych w jadłodajni, z udziałem rywalizujących z nim raperów aspirantów, przy akompaniamencie rytmów, które wybijano na blatach.

To była 45 strona z 553 i poddałem się. Chciałem przeczytać opowieść o mocno doświadczonym przez życie geniuszu-wizjonerze, który wyszedł z totalnej biedy i wspiął się na szczyt świata dzięki hip-hopowi, czując na skórze klimat tej drogi i widząc przed oczami tło opisywanych wydarzeń, a dostałem jakiś wykastrowany z kontekstu zakalec, który jest tak ciężkostrawny, że nawet zalewając się litrem spirytusu nie da rady go przetrawić.

Właśnie tak chujowe tłumaczenie uniemożliwia czytanie książki.

W trakcie wczorajszej rozmowy na temat języka polskiego i makaronizmów, jedna z moich koleżanek – Tattwa – rzuciła mi wyzwanie, które brzmiało tak:

Janek, oficjalnie i przy ludziach rzucam Ci wyzwanie: napisz tekst o seksie, w którym ani razu nie padnie słowo “seks” ani żadna jego pochodna.

Uznałem, że to za łatwe, bo każdy kto czytał erotyki Leśmiana, wie, że to prostsze, niż równanie z jedną niewiadomą. Żeby więc podnieść poprzeczkę na wyższy poziom niż test gimnazjalny, Magda dodała, że mam to zrobić trzynastozgłoskowcem. Czyli wierszem, w którym każdy, ale to każdy wers ma 13 sylab. Jak na przykład “Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. No to już brzmi jak coś, przy czym trzeba ruszyć głową, co?

Spoko, wyzwanie zaakceptowane!

Trzynastozgłoskowiec o seksie

Wieczór był ciepły, choć nie jak na Costa Brava

Pijani Angole kupowali kebaba

On wygłodniały, też chciał se zapiekankę zjeść

Ale brakowało w portfelu groszy sześć

Zaczepił ją z uśmiechem na końcu Szewskiej

Pytając, czy mu nie dorzuci na zapieksę

Pierwszoroczniaczka w towarzystwie karków dwóch

Spojrzała jakby w pracy co dzień woził gruz

Kark wypłacił mu bombę, taki zbrojny konflikt

I poczerwieniał jakby miał młodzieńczy trądzik

Zirytowany, że przejechał po nim walec

„Szmulo, wsadź se te grosze w wielbłądzi palec!”

Rzekł wycierając krew z ciżemek z łyżwą

Myśląc, że ciut niesprawiedliwe jest to wszystko

Śledząc węża, do domu pocisnął na nogach

A jego ego bolało bardziej niż głowa

Niedzielnego kaca spędził na lizaniu ran

I konsultacji wybielacza do krwawych plam

Poniedziałek w pracy był jak dzień w piekle

Więcej lizania dupy, niż gdy pies ma cieczkę

Raporty, wyniki, spotkania, ocipieć można

I jeszcze rekrutacja. Aż swędzi go moszna

Lecz, cóż to? Któż to jest na krześle kandydata?

Oczy go mylą, czy to ta sobotnia szmata?

Zabić, odprawić, czy zabawić się nią trochę?

Myśli i czuje, że ma na trzecie ochotę

Pierwszoroczniaczka przez łzy przepraszać zaczyna

I mówi, że nie znała karka-skurwysyna

Lecz typ nie debil, tak łatwo nabrać się nie da

I pyta, czy na muzyce grała na fletach

Ona, że owszem, że dobrze zna ten instrument

Choć nie wie jaki ma to związek w ogóle

Typ rzecze, że chce sprawdzić jej chwytów znajomość

A ona już wie o czym myśli ten jegomość

Pracę chce dostać, bo starzy hajs jej odcięli

Więc chwilę może być pracownicą burdeli

Na czterech łapach jak kot się skrada do pana

I gdy pan rozkaże na polecenie siada

Klęcząc mocuje się z napiętym rozporkiem

I myśli, czy dostanie tę pracę przed wtorkiem

Jeśli da temu pana ptakowi polatać

Tak, by po locie pana ptak skrzydła poskładał

I uwalnia ze spodni to zwierzę gwałtowne

Myśląc – „chętnie gościłabym je w swej kołdrze”

I nawet propozycja ta z ust jej pada

Gdy ptak miota się, bo bliski jest szczytowania

I gdy ostatkiem sił wyjękuje „o kurwa”

A ona czuje, że pełne ciepła ma usta

I zlizuje z palców co zostało na nich

Orientuje się, że daleko jej do damy

Za późno jednak na te moralne rozkminy

Stało się, ptak leży w jej buzi bez siły

Gdy podnosi się z kolan, błagalnie pyta

„Mam tę pracę? Dobrze oporządzona pyta?”

Typ rzekł bez zażenowania, bez żadnej spiny

„Proszę czekać, w razie czego oddzwonimy”.

Komentarz do świata za oknem.

Cotygodniowy Przegląd Internetu #23: zbrodnie ludzkości, Magdalena Ogórek i brat Pezet

Jak uniemożliwić czytanie książki chujowym tłumaczeniem?

Trzynastozgłoskowiec o seksie

Trzynastozgłoskowiec o seksie