Close
Close

Cotygodniowy Przegląd Internetu #45: Problemy dzieciństwa, Zeus i Blog Forum Gdańsk

Skip to entry content

Ten tydzień praktycznie totalnie zdominowały dwa tematy. Pierwszy to niekwestionowany sukces Roberta Lewandowskiego, który przejdzie do historii piłki nożnej, czyli 5 bramek w 9 minut! Wszyscy powiedzieli już wszystko na ten temat, łącznie z tabunem marek, które chciały się podłączyć pod to wydarzenie, więc ja już sobie odpuszczę. Drugi gorący temat widzicie na ikonie wpisu i więcej dowiecie się o nim na końcu „Przeglądu”. A po drodze kilka innych wieści z sieci.

Chcę oddychać! Apel do prezydenta Andrzeja Dudy w sprawie podpisania nowelizacji ustawy o ochronie środowiska. Czyli innymi słowy, akcja która ma sprawić, że w końcu ktoś ogarnie turbo chujowe powietrze w Krakowie, od którego umierają ludzie.

Portrety depresji: świetne, metaforyczne i jednocześnie bardzo dosłowne fotografie ukazujące stan psychiczny człowieka cierpiącego na tę chorobę.

Czego nauczyła mnie moda na sukces? Mądrości wyniesione z telenoweli wszech czasów, która udowadnia, że możesz być jednocześnie swoim synem, ojcem, szwagrem, dziadkiem i wnukiem. I nie ma w tym nic złego.

Stopy najpierw: ktoś na pomyśle na mojego Instagrama oparł cały blog. Potwierdzając, że to genialny pomysł na zdjęcia.

Problemy dzieciństwa, których nasze dzieci nigdy nie zrozumieją: świetna obserwacja o tym „jak było kiedyś”. Czytam i aż mi głupio, że sam nie wpadłem, żeby o tym napisać choćby na Dzień Dziecka.

Piotra Kaszubski „przeprasza” za lewe interesy i oszustwa: robiąc to w stylu „no wiecie, wyjebałem masę ludzi na w chuj hajsu, ale przecież jestem taki seksowny, więc chyba mi wybaczycie, nie?”.

To moj pierwszy post po dlugiej nieobecnosci. Chcialbym wraz z tym wideo przekazac 400 000 zl na cele charytatywne oraz…

Posted by Piotr Kaszubski on 19 września 2015

 

Rugby to nie jest sport dla panienek: te dziewczyny udowadniają, że to nie do końca prawda. Szczerze mówiąc, wymiękłem oglądając kolejne zderzenia i wywrotki.

Lingerie football…These girls took some hits!!

Posted by Joann Leija on 23 stycznia 2015

 

Czy transformery istnieją w rzeczywistości? Okazuje się, że tak i już piszę list do Świętego Mikołaja, żeby przyniósł mi takie przebranie w grudniu!

 

Czy „Iron Man” to fonetycznie „Ajron Men”? A „Iron Maiden” to „Ajron Mejden”? Arlena Witt udowadnia, że nie i że całe życie byłem w błędzie. Cóż, lepiej późno niż nigdy.

Internet nie leczy: świetna kampania społeczna, w której miałem okazję brać udział i po roli w tym spocie dzwoniła do mnie osoba odpowiedzialna za remake „Scarface’a” z pytaniem, czy nie chciałbym dublować DiCaprio. Cały czas rozważam.

Klip tygodnia: poprzedni singiel z nowej płyty Zeusa opisywałem jako wyjątkowy niewypał, natomiast ten to totalny kozak i to w alternatywnym stylu. Delikatny zupełnie nierapowy bit, jeszcze lżejszy śpiewany refren i mocny, ciężki tekst w zwrotkach. Ostania autentycznie wywołuje łzy, które trudno powstrzymać. Świetny, poruszający utwór.

Damska stylówka tygodnia: to połączenie szortów z koszulą z długim rękawem, kapeluszem i butami na wysokiej platformie jest dziwne, ale na tyle oryginalne, że chciałem je tu wrzucić. Więcej nietypowych mieszanek znajdziecie u Bitcoin BB na blogu.

zdjęcie pochodzi z bloga bitcoinbb.blogspot.com
zdjęcie pochodzi z bloga bitcoinbb.blogspot.com

 

Męska stylówka tygodnia: torba zbyt damska jak dla mnie, ale mega zajefajna polówka! Chyba od liceum nie miałem polo z długim rękawem, tak że chętnie bym przytulił to, które ma na sobie Chris.

  Fanpage tygodnia: „odchodzi się od tego” najlepsza riposta dyskredytująca wypowiedź Twojego rozmówcy w trakcie sieciowej dyskusji. Jesteś mądrzejszy, przystojniejszy i lepiej zarabiający? Coś Ty taki zacofany? Postępowi ludzie odchodzą od tego.

#1475 bramek, 6 zero! #dobronarodowe

Posted by Odchodzi się od tego. on 23 września 2015

 

Ogłoszenie parafialne: dzisiaj wyjątkowo dla mnie istotny komunikat. O 10:00 zaczyna się najważniejsza w kraju konferencją branżowa – Blog Forum Gdańsk – a ja będę na niej jednym z prelegentów! Był to mój cel, odkąd dowiedziałem się o jej istnieniu i strasznie się jaram, że po 4 latach blogowania jestem w tym miejscu, gdzie byli ludzie, od których uczyłem się tego fachu. Będę uczestniczył w panelu „Blogerzy i Startupy: łączy nas społeczność, czyli czego możemy nauczyć się nawzajem od siebie?” i mówił o rozwijaniu bloga, więc jeśli interesuje Was ten temat, to możecie obejrzeć mnie na żywo TUTAJ. Część z moim udziałem zacznie się o 15:00, ale całe wydarzenie jest na tyle interesujące, że warto je śledzić od początku.

blog forum gdańsk 2015

Trzymajcie kciuki, żebym z ekscytacji nie zapomniał o oddychaniu!

(niżej jest kolejny tekst)

8 komentarzy świadczących o tym, że jesteś niezadowolony z życia

Skip to entry content

Znacie ten moment, kiedy jesteście na jakimś turbo wyjeździe, lecicie na endorfinowym haju i wrzucacie fotkę z egzotycznego miejsca  na Fejsa? Albo gdy jecie pizzę, którą nie pogardziłby sam Don Corleone i jest taka dobra, że aż musicie jej zrobić zdjęcie? Albo po prostu kupiliście buty, na które zbieraliście od zeszłej dekady i chcecie się pochwalić, że osiągnęliście cel? Pod takim foto, wśród komentarzy „łouł!”, „ekstra”, „super”, „podróżowałbym/jadłbym/ruchałbym”, zawsze znajdzie się ktoś komu to nie pasuje. Nie pasuje mu, że macie, bądź zrobiliście coś spoko i za punkt honoru obrał sobie ściągnięcie Was do parteru.

Z racji, że moja praca niejako polega na chwaleniu się, trafiam na takich ludzi całkiem nierzadko. Ludzi, którzy mają niesatysfakcjonujące życie i bardzo chcą, żebyście Wy też takie mieli. Charakteryzuje ich 8 rodzajów komentarzy, które zostawiają pod zdjęciami.

„Takiemu to dobrze” – niby normalny komentarz mówiący, że „masz nieźle”, przy czym negatywnego wydźwięku nadaje mu zaimek „takiemu”. No bo niby jakiemu? Najczęściej pisany przez kobiety pod zdjęciami ukazującymi szeroko pojęty wakacyjny błogostan. Znaczy mniej więcej tyle co „też bym chciała tak jak ty, ale nigdy nie starałam się na tyle, żeby to dostać”.

„Po co to komu?” – pojawia się w dyskusjach o gadżetach i nowościach technologicznych, sugerując, że przedmiot, wokół którego toczy się rozmowa, jest nieprzydatny i całkowicie zbędny, a osoby wypowiadające się na jego temat bezsensownie tracą czas. Hasło „po co to komu?”, to taka zasłona dymna do płaczliwego „nie stać mnie, więc będę manifestować, że to bezużyteczne, żeby poczuć sie lepiej”.

„Ale drożyzna!” – mniej więcej to samo co powyżej – „nie stać mnie, więc ty też nie powinieneś tego mieć”.

„Tak jakby nikt nie widział Wieży Eiffla” – zamiast „Wieży Eiffla” możesz wpisać dowolną zagraniczną atrakcję turystyczną. Moja mama symbol Paryża zobaczyła dopiero w zeszłym roku, ja 2 lata wcześniej i oboje byliśmy podjarani, że możemy popatrzeć na nią z tak bliska, a nawet jej dotknąć. Było to dla mnie na tyle emocjonujące, że postanowiłem uwiecznić ten moment na fotografii. Niestety, kogoś kto nigdy tam nie był i wie, że ze względu na niezaradność życiowo-finansową raczej nigdy nie będzie, musi to koleć w oczy. Takie London Eye, czy Koloseum musi być dla niego jak pieprz cayenne wysypany na powieki. Stąd taki komentarz.

„Dużo jeszcze takich zdjęć wrzucisz?” – czyli „tak strasznie, ale to strasznie zazdroszczę ci tej wycieczki, że nie umiem przemilczeć twojego szczęścia, bo zawiść zżera mnie od środka”.

„Wolę zarabiać mniej, ale uczciwie” – pojawia się najczęściej w przypadku niszowych zawodów, co do których istnieje społeczne przekonanie, że są łatwe i niewymagające dużych nakładów pracy. Zazwyczaj pada w dyskusji o zarobkach muzyków, aktorów, modelek, czy popularnych blogerek modowych. Autor komentarza jest przekonany, że ów zawód jest tak banalny, że tylko uciekając się do nieprawych praktyk można się w nim wybić i dojść do dużych pieniędzy – tłumaczy sobie w ten sposób, czemu on nigdy nie został nikim istotnym w komentowanej branży.

Chytry trik mający na celu jedynie poprawę własnego samopoczucia próbuje zamaskować deklaracją, jakoby pieniądze nie były dla niego najważniejsze, a na pierwszym miejscu stawiał takie wartości jak uczciwość. Co zabawne, to hasło nigdy nie pojawia się w dyskusji o hierarchii wartości, czy filozofii życiowej, ale w rozmowach o kasie.

„Wolę zarabiać mniej, ale nie robić z siebie debila” – podobna sytuacja jak powyżej, przy czym tu już kompasem nadającym właściwy kierunek życiu nie jest wyniosła prawość, a „nie robienie z siebie debila”. Zawsze mnie cieszy, gdy ktoś nie doznaje niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim, w trakcie wykonywania czynności zawodowych, ale jak bardzo żal musi mu ściskać dupę, że ma niepohamowaną potrzebę oznajmiania tego publicznie? To bardzo ładny eufemizm do „zarabiam mniej niż dzieci w chińskich fabrykach, więc żeby poprawić sobie nastrój każdego, kto dostaje choć złotówkę więcej nazwę pajacem”.

„Nie chwal się” – bo jak wiadomo, skromność to cnota. Najdobitniejszy dowód, że Twoje szczęście przyprawia kogoś o silny dyskomfort. Bo nie jest problemem, że Ty coś masz, bądź gdzieś jesteś, problemem jest, że komentator tego nie ma i nie może tego braku znieść, a jest tak leniwy, że sam po to nie sięgnie.

Gdy widzę jeden z powyższych komentarzy pod moim zdjęciem, momentalnie przypomina mi się do czego służy opcja „usuń” i „zablokuj”. Przyjmuję do wiadomości, że ktoś wymyślił sobie bycie męczennikiem i podróżowanie przez życie w koronie cierniowej,  ale mnie niech jej nie zakłada.

Błędy językowe, które byłyby poprawne w słowniku Pawłowicz

Skip to entry content

Znacie to uczucie kiedy zastanawiacie się, czy przypadkiem nie jesteście w filmie, a Wasze życie nie rozgrywa się na planie tragikomedii? Zaczynając swoją przygodę z pracą, gdy chodziłem do fizycznej, monotonnej, niemiłosiernie powtarzalnej tyrki, kilkukrotnie zdarzyło mi się zastanowić, czy w wyniku dziwnego zbiegu okoliczności nie występuję w kolejnej części „Dnia świstaka”, tylko nikt mi o tym nie powiedział. Dużo później, będąc już dość mocno doświadczony przez życie i absurdy organizacyjno-biurokratyczno-prawne systemu, w którym żyjemy, zdarzyło mi się zastanowić, czy nie gram w „Dniu Świra”. W zeszłym tygodniu natomiast, bardzo poważnie rozważałem, czy aby na pewno nie uczestniczę w kolejnej produkcji Monty’ego Pythona.

Wszystko za sprawą posłanki Krystyny Pawłowicz. Która jednocześnie jest profesorem. Wyjątkowo nie chodzi o jej poglądy na temat in vitro, seksu, czy aborcji, ale o to jak posługuje się słowem pisanym. Otóż Krysia w jednej ze swoich wypowiedzi na Facebooku popełniła wyjątkowo brzydki błąd – napisała „wziąść” zamiast „wziąć”. Sprawa pewnie przeszłaby bez echa, bo każdemu zdarzają się błędy, nawet profesorom, ale Kryśka dołożyła napalmu do pieca, bo zamiast przyznać się do pomyłki, zaczęła iść w zaparte. Wmawiając wszystkim, że czarne jest białe, a białe jest czarne i że oczywiście nie była to językowa gafa, a jedyna poprawna forma.

Nie wierzę swoim oczom :oPani Krystyna Pawłowicz w odpowiedzi na zarzut, że „wziąść” jest niepoprawną formą. #tosięniedziejenaprawdę

Posted by Pani Korektor on 27 sierpnia 2015

Podążając za tym genialnym wyjaśnieniem, zebrałem inne równie częste błędy, które w słowniku Pawłowicz byłyby poprawne.

Włanczać – osoby będące za pan brat z nowymi technologiami, wiedzą, że każde urządzenie elektroniczne ma „włancznik” i „wyłancznik”, stąd czasownikiem opisującym uruchomienie sprzętu jest słowo „włanczać”. Tylko zacofanym emerytom oglądającym „Taniec z gwiazdami” przez radio na korbkę wydaje się, że tam jest jakieś „ą”.

Poszłem – „nieważne, czy szłem, czy szedłem, ważne, że ona doszła” – jak mawia najbardziej znany polski elektryk. I trudno kwestionować taką konkluzję.

Pierw – dodawanie do rdzennie polskiego przysłówka „pierw” przedrostka „naj”, jest szkodliwą amerykanizacją naszego języka. Nasza kultura jest na tyle wartościowa, że nie musimy za wszelką cenę zaszczepiać w niej chwalipięctwa i rozbuchanego ego mieszkańców USA. To, że oni uważają się za speców w każdej dziedzinie i choćby gotowali jajko na twardo powiedzą, że są w tym najlepsi, nie znaczy, że my też musimy wszędzie pakować „naj”.

Spaźniać – jak masz nie być na czas, to przynajmniej z klasą. „Spóźnia się” plebs, „spaźnia się” arystokracja. Odkąd Polska przyjęła chrzest w 1410, sformułowanie to było zarezerwowane tylko dla najważniejszych głów rządzących państwem. Dziś niektórzy pseudo-poloniści próbują sugerować, że to błąd, ale co oni mogą wiedzieć, skoro ich przodkowie w tamtych czasach pili wodę z jednej kałuży z końmi?

Okąpać – ci, którzy mówią, że „idą się wykąpać”, może i się myją, ale na pewno nie tak dokładnie jak Ci, którzy zażywają „okąpieli”. Człowiek okąpany jest czystszy niż łzy ministrant przyjmującego pierwszy raz kopertę po kolędzie. Warto na to zwrócić uwagę już w trakcie pierwszej randki i zastanowić się, czy chciałbyś się obudzić obok dziewczyny, która tylko się kąpie. Fujka, co?

Półtorej roku – mamy równość płci i traktowanie „roku” tylko i wyłącznie w kategoriach rzeczownika rodzaju męskiego, to za przeproszeniem, tfu, seksizm!

Brzmi jak scenariusz do nowego skeczu Monty’ego Pythona?