„Koniec lipca, za chwilę już znów zima” rapował Taco Hemingway i widząc to, co działo się w połowie sierpnia, trudno było się nie zgodzić. Deszcz, ziąb i szarówa. Niekorzystne warunki pogodowe na szczęście nie miały wpływu na bekowe konwersacje zasłyszane w przestrzeni festiwalowo-przyrodniczo-miejskiej. Przez całe wakacje było ich pod dostatkiem.

#1 – Dostałem od mamy lawendę w doniczce (“bo ci się przyda, a w Krakowie pewnie nie macie”), po czym nastał czas na poważne rozmowy:

– Synku, ale powiedz mi tak szczerze, ty się normalnie spotykasz z ludźmi, czy tylko przez ten internet?
– No normalnie mamo, po pracy wychodzę z domu i się spotykam ze znajomymi.
– Wiedziałam, że mi prawdy nie powiesz.

#2 – Rzecz się dzieje w burgerowni na Kazimierzu, podchodzi do kasy pani, pan siedzi na kanapie:

– Poproszę tego burgera z kiełbasą…
– Polish pride?
– Chyba tak. I tego z pieczarkami.
– Bossa?
– Yhy, i dwie porcje frytek.
– Domowych?
– Tak, z sosem majonezowym.
– To wszystko?
– A, i małą Colę Zero.

Dobrze, że Zero, bo normalna by ich przecież wykończyła kalorycznie.

#3 – Poszedłem do Żabki po wino na urodziny koleżanki, bo to taki wiek, że się wina w prezentach daje i gdy dochodzę do kasy i podaję butelkę, pani kasjerka nabija kod kreskowy, patrzy na mnie spode łba i rzuca przepiękne:

– A dowód można zobaczyć?

– Oczywiście!

Czy można usłyszeć większy komplement będąc przed 30-tką?

#4 – Na Thassos przyleciało sporo Polaków, część z nich niestety nie mogła uciec od dyskusji politycznych. Podsłuchane na plaży:

– Chciałabym, żeby naszym prezydentem był Biedroń. To taki polski Obama, tylko, że jeszcze gej.

#5 – Przygód z telemarketerami z firmy Milanocośtam sprzedającej garnki część druga:

– Halo?
– Dzień dobry.
– Dzień dobry.
– W imieniu cośtamcośtamMialnocośtamcośtam dzwonię, żeby zaprosić pana na bardzo atrakcyjne spotkanie…
– Nie, dziękuję.
– Ale na spotkaniu będzie sam…
– Nie, dziękuję.
– Ale jak to, nie chce pan dostać…
– Nie, dziękuję.
– Rozumiem. Ale zgodzi się pan ze mną, że sól jest niezdrowa dla organizmu?
– Nie zgodzę się.
– Ale jak to, przecież lekarze twierdzą, że sól…
– Proszę panią, ludzie twierdzą różne rzeczy. Posłowie PiSu twierdzą, że człowiek nie pochodzi od małpy. Zgodzi się pani z nimi?
– Rozumiem. To dziękuję za rozmowę.
– Dziękuję, do widzenia.

#6 – Wchodzę do Lidla i na samym wejściu wpadam na parę 50-latków:

– Jest nasza kawa w promocji!
– Jaka?
– No Belarom.
– Aha.
– Co ty, nie lubisz jej?
– Ja w ogóle nie lubię kawy.
– Ale przecież codziennie pijesz.
– Bo mi codziennie robisz, to co mam wylewać?

#7 – Para przy stoliku obok burzliwie dyskutuje nad wyborem pizzy:

– To może weźmiemy diavolę?
– Ale ona jest z czosnkiem!
– No.
– No.
– No to co?
– To albo chcesz się całować albo chcesz diavolę.
– Czyli bierzemy parmę.

#8 – Takie tam z Hip-Hop Kempu:

– Ej, ale nie otwieraj jeszcze rumu.
– Bo co?
– Stary, jeszcze nawet dziewiątej nie ma.
– A która jest?
– 8:53.
– Dobra, to zaczekam do pełnej.

#9 – Męskie pogaduchy przy Plantach:

– I jak z tą Gośką?
– Nijak.
– Myślałem, że coś z tego będzie?
– Co ty człowieku, męcząca baba, ciągle chciała, żebym opowiadał jej co u mnie.
– To lipa.
– No. Ale przynajmniej przekonała mnie do jajecznicy z papryką.

#10 – Klasyk, po prostu klasyk! Wracam do Krakowa pociągiem i chcę wykorzystać te 3 godziny podróży, żeby popracować. Albo chociaż pospać. Ledwo siadam, dziewczynie za mną dzwoni telefon:

– Halo?

– …

– No hej, hej.

– …

– Tak, pewnie, że mogę rozmawiać. Jadę akurat pociągiem, to możemy poplotkować, mów co u ciebie.

I tak gdzieś już godzinę słucham, kto z kim się przelizał, kto z kim przespał, kto rozstał, i kto co miał na obiad przez ostatni kwartał. Dzięki.

***

Na takie śmichy-chichy dane mi było trafić w lipcu i sierpniu, jak macie swoje dialogowe heheszkowe wspomnienia lata, to dawajcie do komentarzy.

(niżej jest kolejny tekst)

W głowie każdego nastolatka przed 40-tką, który miał okazję już przekonać się, że język może się przydać do czegoś więcej, niż lizanie zamrażalnika od środka, a penis służy nie tylko do sikania, pojawia się pytanie. Pytanie, które brzmi: cholera, skąd mam wiedzieć, że dziewczyną, z którą się spotykam, to ta właściwa? I wypowiadając bezgłośnie „ta właściwa” ma na myśli „ta, dla której warto odinstalować Tindera, przestać sypiać ze swoją byłą, zamienić piątki z urwanym filmem, na piątki z Woodym Allenem i zacząć zbierać hajs na pierścionek”. Gdybym miał jakąś byłą, pewnie też bym się nad tym zastanawiał, mimo to, jednak wiem jak nakierować Cię na odpowiedź. Za pomocą pytań pomocniczych.

Oto krótki test, który pozwoli Ci ustalić, czy dziewczyna, z którą się spotykasz to coś poważnego, czy tylko wypełniacz czasu do kolejnej imprezy.

Czy myślisz tylko o tym, żeby się z nią przespać?

Zakładając oczywiście, że jeszcze nie miałeś okazji sprawdzić, czy ombre hair ma tylko na głowie. Jeśli zaprząta Twoje myśli również w innych pozycjach niż horyzontalna, to dobry znak. Jeśli nie, to cóż, Twoja mama będzie musiała jeszcze chwilę poczekać z pokazywaniem kompromitujących zdjęć z dzieciństwa.

Czy chce Ci się z nią w ogóle gadać?

Tu już zakładamy, że nie dość iż zdobyłeś wszystkie bazy, to zaliczyłeś home run. Czyli zaliczyłeś. Czy po ćwiczeniach z łóżkowego jiu-jitsu masz ochotę z nią rozmawiać o futuryzmie, podwodnych cywilizacjach, filozofii zen i o przewadze suszarek z dyfuzorem nad tymi bez? A nawet bardziej istotne, czy chce Ci się poruszać z nią te tematy, gdy jesteście ubrani i nie zapowiada się, żeby stan Waszego przyodziania miał się zmienić? Jeśli, któraś z odpowiedzi na te pytania jest negatywna, to raczej nie ma sensu, żebyście myśleli o szukaniu razem mieszkania.

Czy wstydzisz się jej przed znajomymi?

Robisz wszystko, żeby nie poznała Twojej ekipy? Ustawiasz się z ziomkami, tylko wtedy, gdy jest na transplantacji organów wewnętrznych, żeby mieć pewność, że nie będzie mogła przyjść? Przed urodzinami Twojego najlepszego przyjaciela rozpuszczasz jej w herbacie kontener Xanaxu i jak śniętą rybę zawijasz w kołdrę, modląc się, żeby nie obudziła się przed jutrem i nie narobiła Ci siary na imprezie? Hmm, to nie ta.

Czy ona chce Cię zmieniać?

Piłka jest krótka jak prącie noworodka, mianowicie albo bierze Cię takim jakim jesteś albo ciągle jej coś w Tobie nie pasuje i chce Cię poprawiać jakbyś był hipkiem w „The Sims”. Przy opcji numer dwa pożegnaj się z nią, wręczając jej tę grę.

Czy obracasz się za innymi laskami na ulicy?

Jeśli idziesz w zimowy ciepły dzień, typu środek sierpnia w Polsce, przez centrum swojego miasta i widząc nieprzyzwoicie długie nogi, zakończone zjawiskowo piękną buzią, niemal skręcasz sobie kark, żeby zobaczyć, czy między tymi dwoma punktami są skandalicznie krągłe pośladki, po czym odwracasz się i za kwadrans robisz to samo przy kolejnej miss deptaka, to oznacza tylko jedno. Twoja dziewczyna nie kręci Cię fizycznie tak, jakbyś tego chciał. I ciągle będziesz fantazjował o innych.

Czy spinasz się albo pajacujesz przy niej?

W zasadzie to pytanie powinno brzmieć inaczej: czy zachowujesz się przy niej naturalnie? Jeśli ciągle jej nadskakujesz jakby była Królową Elżbietą w ciele Emily Ratajkowski albo nieustannie musisz się kontrolować, żeby nie zrobić z siebie pośmiewiska jak Kaczyński mówiący, że marihuana nie jest z konopi, to nie dobrze. Jeśli nie możesz być przy niej sobą, to albo dostaniesz rozdwojenia jaźni albo ona znajdzie sobie kogoś, kto może. W obu przypadkach Wasze drogi są rozłączne.

Czy czujesz, że mógłbyś mieć z nią dziecko albo chociaż psa?

Innymi słowy, czy widzisz Was razem na osi czasu trochę dalej, niż w okolicach przyszłego weekendu? Jeśli wizja wspólnego mieszkania, przebijania się przez gąszcz jej kosmetyków w poszukiwaniu Twojego dezodorantu, rezygnowania z epickich melanży na rzecz obiadków z jej rodzicami, a przede wszystkim scena podpisywania urzędowych dokumentów, na których macie to samo nazwisko, nie przeraża Cię, to jest w porządku. Trafiony zatopiony.

Jeśli jednak zajrzałeś tu z faktyczną potrzebą znalezienia odpowiedzi na pytanie z nagłówka, to mam dla Ciebie złą wiadomość.

Gdyby to była ta właściwa dziewczyna…

…nie zastanawiałbyś się, czy to ona. Po prostu byś to wiedział i byłbyś tego pewien jak faktu, że po wtorku jest środa. Jeśli pojawiają się wątpliwości na tyle silne, że szukasz na nie odpowiedzi w internecie, to znaczy, że to nie ta. Mam nadzieję, że pomogłem.

Kolejny wpis przewodnikowy dla osób wpadających do byłej stolicy na weekend i nowozamieszkałych, stawiających w mieście pierwsze kroki. Po tekście o tym, gdzie zjeść w Krakowie i gdzie pójść na piwo w Krakowie, pora na zestawienie najlepszych burgerowni w Grodzie Króla Kraka, które testowałem zamawiając w nich cheeseburgery. Jeśli kochasz wołowinę na równi z własną matką, a dzień bez mięsa jest dla Ciebie dniem straconym, to ten mini-ranking jest właśnie dla Ciebie.

Z góry uprzedzam, w związku z tym, że teraz niemal w KAŻDYM lokalu gastronomicznym w Krakowie – od budek z kebabami, przez eleganckie restauracje, po obiady domowe – można dostać burgery, pod uwagę brałem tylko miejsca specjalizujące się w tym. I druga uwaga, również nie zapuszczałem się w takie rejony jak Kurdwanów, czy Nowy Bieżanów, tylko skupiłem się na centrum. Czyli miejscach, gdzie bywam częściej niż raz na kwartał.

Dobra, to jak formalności mamy za sobą, to przejdźmy do meritum: gdzie zjeść burgera w Krakowie?

5. Boogie Truck – Skwer Judah

Przyczepa Boogie Truck, zlokalizowana na skwerku przy ulicy Świętego Wawrzyńca, to opcja na nieco mniejszy głód, bo ich cheeseburger (zresztą każdy inny też) nie ma 200 gramów wołowiny jak wszędzie, tylko 180 i ogólnie porcja jest ciut skromniejsza, niż jestem do tego przyzwyczajony. Idzie za tym również cena, bo kosztuje tylko 15 złotych.

Co do walorów smakowych, to żadne składnik nie dominuje smaku i nie jest tak, że czuć tylko cebulę, czy tylko ogórka. Wszystko dobrze się ze sobą komponuje, bułka jest właściwie miękka, a po wzięciu gryza w ustach zostaje przyjemny posmak solidnie przyprawionego mięsa. Ogólnie bardzo poprawnie i nie ma za bardzo się do czego przypieprzyć w tym aspekcie. Uwagę za to można mieć do formy wołowego krążka, a konkretnie do jego grubości, bo zdecydowanie lepiej by się jadło, gdyby mięso było cieńsze. Tak, po pierwszym ugryzieniu całość zaczyna się rozlatywać. Z minusów to Skwer Judah nie należy do najcichszych i jeśli chcecie się podelektować jedzeniem w spokoju, to nie ma na to szans, ale na to właściciele przyczepy już nie mają wpływu.

Podsumowując: jeśli imprezujecie nocą na Kazimierzu lub jesteście w pobliżu i chcecie wrzucić coś na ząb, jak najbardziej spoko, ale jak macie jechać tu aż z Ruczaju na poważny obiad, to przejdźcie do kolejnych pozycji.

4. Streat Slow Food – ul. Kupa 10

Przyczepa Streat Slow Food doczekała się już swoich wyznawców, którzy przyszliby z pochodniami pod moje mieszkanie, gdyby nie znalazła się w tym zestawieniu, ale nie tylko dlatego o niej piszę. Ten foodtruck to naprawdę solidna i bardzo przystępna cenowo pozycja, w dodatku w miłym miejscu.

Za 16zł dostajemy, dużą, sycącą porcję smażonej, ale nie przesmażonej, wołowiny, pikli, sałaty, pomidora i sera w autorskiej bułce. Nie rozlatującej się, ale też nie twardej. Nie chcę powtarzać tego, co przy miejscu numer 5, bo jest poprawnie z plusem, więc napiszę, że w Streat Slow Food jest więcej i lepiej, a w dodatku w bardzo miłej atmosferze na leżaczku, bez tłoku i pośpiechu. Jedyny minus, który zaobserwowałem przy tej burgerowni, to mało wyczuwalny ser. Ale od tego się nie umiera.

Podsumowując: świeże powietrze, świeże jedzenie, świeża cena.

3. Corner burger – ul. Dajwór 25

Corner Burger to miejsce, które darzę szczególnym sentymentem, bo przez długi czas pracowałem w biurze nieopodal i moim piątkowym rytuałem było wstąpieniem tam na Bossa – burgera z bekonem i pieczarkami. Który wciąż jest moim ulubionym i ślinianki na języku zaczynają szybciej pracować, gdy o nim myślę. We wszystkich lokalach, które testowałem na potrzeby tego zestawienia, również w tych, które się do niego nie załapały, zamawiałem cheeseburgery, żeby sensownie móc je porównać. W Cornerze co prawda nie ma takiej pozycji w menu, ale do classica można dołożyć ser, co w sumie wychodzi 19 zł. Za zdecydowanie niegłodową porcję.

Co do wrażeń organoleptycznych, to, jak wcześniej, ani bułka nie dominuje smaku, ani żaden inny składnik, a wszystko w burgerze harmonijnie ze sobą współgra, łechcąc podniebienie. Smak jest wyrazisty i trudno go pomylić z jakimś innym, za co uznania dla sosu, który nie jest w burgerze tylko po to, żeby być, ale dobrze podkreśla mięso. Przyczepić się mogę tylko do bułki, która jest odrobinę za bardzo napompowana, co w połączeniu z nieoklapłą sałata powoduje, że całość jest dość gruba i trudno ją zmieścić w ustach. To jednak marginalna kwestia.

Na pozytywną uwagę z kolei zasługuje wnętrze ozdobione wizerunkami Vincenta Vegi i Julesa Winnfielda z “Pulp Fiction”. Jeśli miałbym się zastanowić no kogo chciałbym patrzeć jedząc burgera, to właśnie na nich. Również jedzących burgery.

Podsumowując: naprawdę dobry burger, całkiem spoko lokal.

[emaillocker]

2. Antler Poutin&Burger – ul. Gołębia 10

Zlokalizowane w samym centrum Krakowa, bo na ulicy Gołębiej, na której “twój płaszcz zaczepił mnie”, jak śpiewał Artur Rojek, bardzo niepozorne miejsce. Antler Poutin&Burger ani nie jest duże, ani popularne, a burgery robią bardzo pierwsza klasa w bardzo przyzwoitej cenie. Za niemałego cziza w lokalu między plantami, a Sukiennicami zapłacimy 17 zeta.

Pierwsze co wyróżnia to miejsce, to że naprawdę nie czeka się długo na jedzenie. Drugie, że mają wyjątkowo miękką bułkę, która się nie rozpada, a trzecie, że dają idealną ilość składników. W Antlerze jeszcze nigdy mi się nie zdarzyło, żeby jakiś ogórek albo pomidor gdzieś wyleciał albo żeby coś zaczęło się rozlatywać i byłbym zmuszony do uprawiania dłońmi i jamą ustną ekwilibrystki modląc się, aby burger trafił do mojej buzi, a nie na spodnie i koszulkę. A poza tym, kompozycja burgera na poziomie dobrej opery i bardzo dobrze doprawione, bez wysiłku wyczuwalne i nie przesmażone mięso. Pycha!

Podsumowując: bardzo pierwsza klasa z małym minusem za lokal.

1. Moo Moo Steak & Burger Club – ul. Świętego Krzyża 15

Czas na wielki finał! Gdy ktoś pyta mnie, gdzie zjeść naprawdę, ale to naprawdę dobrego burgera w Krakowie, odpowiadam mu: w Moo Moo! I tytułowa pozycja, czyli Moo Moo Burger z gruszką, camembertem i karmelizowaną cebula, to nie w przenosi, a dosłownie orgazm dla podniebienia!

Nie wiem od czego zacząć opisując szamę w tym miejscu, bo każdy jej aspekt jest palce lizać, ale zacznijmy od mięsa, bo w końcu to ono jest najważniejsze. Krówka w Moo Moo jest wyjątkowo dobrej jakości i jest idealnie wysmażona – po wzięciu gryza śordek nie jest cały brązowy, tylko widać czerwień. Wiem, że jest wiele osób, które lubią wołowinę zesmażoną na wiór, ale ja jestem po drugiej stronie barykady i uwielbiam gdy jest soczysta. A tu właśnie taka jest – w pełni czuć jej smak.

Co do dodatków, to (pomijając oczywiście, że są świeże) jest ich w sam raz, pomidor, czy stała nie wylatują w trakcie jedzenia, ser jest właściwie wyczuwalny, a sos nie przesłania smaku mięsa, tylko go dopełnia. Podobnie z bułką. Oprócz tego jest krucha, ale nie rozlatująca się. Zasadniczo, po połknięciu każdego kęsa nie dość, że macie łechący kubki smakowe smak całego burgera, a nie jednego składnika, to jeszcze nie jesteście brudni. Dodajcie do tego ładną formę podania jedzenia i macie najlepszą burgerownię w Krakowie, gdzie cheeseburger kosztuje 19 zeta. Jedyne do czego można mieć zastrzeżenia to mało “burgerowy klimat” wewnątrz, bo to miejsce bardziej na randkę, niż szybką szamę z kolegami, ale jestem w stanie im to wybaczyć.

Podsumowując: musisz tam zjeść!

Uwaga na Burgerplatz na Placu Nowym!

W trakcie szukania lokali, w których faktycznie warto zjeść burgera w Krakowie, trafiłem również na takie, gdzie zdecydowanie lepiej tego nie robić. I o ile stwierdziłem, że nie będę wypisywał miejsc, gdzie bułka była twarda jak kamień albo jedyną wyczuwalną nutą była cebula, o tyle uznałem, że o tym “czymś” muszę napisać, bo w życiu nie jadłem tak strasznego gówna.

Jeśli znajdziecie się kiedyś w pobliżu okrąglaka z zapiekankami na Placu Nowym, to jak rzeżączki unikajcie okna z napisem “Burgerplatz”. Pomijając, że syf, który tam podają wygląda jak z budy na dworcu z przemielonymi szczurami, tylko, że kosztuje dwa raz tyle, to po jego konsumpcji miałem ostrą niestrawność w środku nocy i problem z żołądkiem przez całą następną dobę. Momentalnie rozlatująca się, udająca pieczywo, wielka buła z marketu, tragiczne jakościowo dodatki i coś przypominające mięso zalane keczupem. Ohyda!

Podsumowując: uciekaj stamtąd!

***

To tyle w kwestii przysmaku Amerykanów, a już w następnym przewodnikowym wpisie najlepsze krakowskie lodziarnie!

[/emaillocker]

Komentarz do świata za oknem.

Najlepsze uliczne historie: wakacje

Skąd masz wiedzieć, że dziewczyna, z którą się spotykasz to ta właściwa?