Close
Close
Jan Favre

Korpomowa: słownik pojęć dla początkujących II

Skip to entry content

Jakiś czasu temu stworzyłem wpis „Korpomowa: słownik pojęć dla początkujących”, próbując przybliżyć świeżakom język jakim operuje się w korporacjach. Mimo moich szczerych chęci zebrania wszystkich podstawowych grepsów z korporacyjnego slangu w jednym miejscu, poległem jak pięciolatek próbujący utrzymać równowagę ślizgając się na zamarzniętej kałuży. Okazało się, że za słabo sfokusowałem się na tym kejsie i tak bardzo chciałem opublikować wpis asap, że zrobiłem fakap i pominąłem wiele istotny zwrotów. Stąd druga część słownika tłumaczącego podstawowe pojęcia korpomowy.

Jedziemy!

Mieć brejnstorm (brainstorm) – może nie zdajesz sobie z tego sprawy, ale założę się o paczkę zapałek, że brejnstormy występują w Twoim życiu od samego jego początku. Na przykład, gdy w podstawówce z kumplami zrzuciliście się na paczkę petard i zastanawialiście się, gdzie je odpalić, żeby zrobić największe spustoszenie. Albo wczoraj, gdy z partnerką zastanawialiście się na co wydać ostatnie 100 złotych, które zostało Wam do końca miesiąca. Rzucanie najbardziej abstrakcyjnych pomysłów rozwiązania danego problemu przez wszystkich, których masz w zasięgu wzroku, to właśnie burza mózgów.

Przykład zastosowania: kiedy przełożony ma za mało pracy i chce poudawać, że zależy mu na Twoim i Twoich kolegów z działu zdaniu, mówi, żebyście rzucili wszystko co robicie w tej chwili i zrobili brejnstrom wokół problemu, który i tak sam najlepiej wie jak rozwiązać.

Fołardować maila (forward) – jeśli urodziłeś się w okolicach lat ’90, możesz kojarzyć to z kaseciaków i magnetowidów, ponieważ stało obok „play”, „stop” i „rewind” i oznaczało przycisk przewijający taśmę do przodu. W żargonie nierozrywkowym ma podobne znaczenie i odnosi się do „przesyłania maila dalej”.

Przykład zastosowania: dostajesz wiadomość, w której już po nagłówku widać, że pisał ją wtórny analfabeta, a gramatyka w niej jest na takim poziomie, że Kali z „W pustyni i w puszczy” wydaje wirtuozem słowa pisanego, więc fołardujesz ją do koleżanki siedzącej najdalej Ciebie, argumentując, że to związane z jej działką.

Apdejtować kogoś (update) – ten greps wywodzi się z języka informatycznego i znaczy tyle, co „uaktualniać”. Programy, gry, aplikacje. W biurze odnosi się to do bieżących spraw i ich aktualnego stanu.

Przykład zastosowania:

– I jak stan tego projektu?

– Chwila, dokończę to i cię zapdejtuję.

– Okej.

– Dobra. Ogólnie to jesteśmy w dupie.

Dres kod (dress code) – ani nie jest to szyfr dresiarzy, ani zakodowana sukienka. Dress code, to zbiór zasad związanych z ubiorem, panujących w danej firmie. W zależności od dres kodu, w jednych biurowcach można chodzić w trampkach i bluzach z kapturem, a w drugich tylko w stylówkach jak na obronę licencjatu.

Przykład zastosowania: jeśli jesteś kobietą, a Twój partner pyta Cię czemu Wasze wspólne konto oszczędnościowe po Twoim ostatnim wyjściu na zakupy wyzerowało się, mówisz, że musiałaś dostosować swoją garderobę do dres kodu panującego w nowej firmie.

Tiket (ticket) – intuicja podpowiada, że chodzi o bilet, ale na korporacyjnym tikecie, ani nie pojedziesz autobusem, a już na pewno nie wejdziesz do kina. W biurowej nowomowie ten zwrot oznacza zgłoszenie, które wysyłasz w formie mailowej, gdy masz z czymś problem lub czegoś potrzebujesz.

Przykład zastosowania: gdy od poniedziałku przy Twoim stanowisku nie działa myszka, w piątek przynosisz swoją i wysyłasz tiketa z prośbą o nową do działu IT, po czym dostajesz odpowiedź, że zgłoszenie zostało zamknięte, bo dostawa akcesoriów komputerowych będzie dopiero przyszłym tygodniu.

Task – wybaczcie, jeśli Was rozczaruję, ale z taskiem nie wiąże się ani żadna zabawna anegdota, ani rzucające nowe światło skojarzenie. To po prostu zadanie.

Przykład zastosowania: jeśli nie wiesz jak zwalić swoją robotę na podwładnego, tak żeby nie pyskował, to mówisz, że od zrealizowania tego taska będzie zależała jego ocena końcoworoczna.

Każual frajdej (casual friday) – nie dość, że piątek, piąteczek, piątunio, to jeszcze zwykły. A w zasadzie to niezwykły, bo gdy jest każual frajdej możesz rytualnie spalić wszystkie białe kołnierzyki wiszące w Twojej szafie i ubrać się inaczej niż od poniedziałku do czwartku. Bardziej jakbyś szedł na koncert jazzowy, a mniej jak na studniówkę.

Przykład zastosowania:

– Marcin, czemu przyszedłeś do pracy w Crocsach i koszulce z odwróconą Gwiazdą Dawida?

– Bo jest każual frajdej.

Ardżent (urgent) – pojawia się w nagłówku maila i ma Ci dać do zrozumienia, że powinieneś rzucić wszystko, czym zajmujesz się w tej chwili – zwłaszcza, jeśli trzymasz w rękach kubek z wrzątkiem – bo kwestia, która pojawia się w treści wiadomości jest hiper-mega-ultra ważna. Najczęściej na poziomie istotności Twojej oceny z wuefu na świadectwie maturalnym.

Przykład zastosowania: jeśli to Twój przełożony zmiksował kiszone ogórki z ciepłym mlekiem i zanim zasiadł na tronie zapomniał sprawdzić, czy obok berła ma również papier toaletowy, to na służbowego maila możesz dostać pytanie o chusteczki higieniczne z dopiskiem “ardżent” w tytule wiadomości.

Owertajm (overtime) – na logikę to wydawałoby się, że chodzi o „ponadczas”, „nadczas”, „nieskończoność czasu”, „czwarty wymiany”, „podwodne światy” i „iluminatów”. Owertajm to jednak coś zdecydowanie bardziej przyziemnego, bo nadgodziny, aczkolwiek mając ich zbyt wiele także można przenieść się do innej rzeczywistości.

Przykład zastosowania: gdy rodzina pyta, czemu nie widziała Cię od bierzmowania, mówisz, że robiłeś owertajmy, bo pracujesz nad ważnym projektem.

Być bizi (busy) – mimo wspólnego początku nie ma nic wspólnego z byciem bi. „Być bizi”, to mniej wulgarne „mieć zapierdol na Fejsie”, czyli po prostu być zajętym. A w zasadzie być zapracowanym, żeby ktoś nie pomyślał, że chodzi o status związku.

Przykład zastosowania: kiedy przełożony pyta, czy poprowadzisz 17 projekt w tym samym czasie, mówisz, że nie chcesz mu odmawiać, ale zasadniczo, to jesteś ciutkę bizi.

Fidbek (feedback) – pierwszy raz z tym słowem spotkałem się w gimnazjum, gdy w edytorze dźwięku nakładałem echo na wokal i jedna z gałek była podpisana właśnie w ten sposób. Tłumacząc fidbek wprost na polski dostajemy „sprzężenie zwrotne” i w świecie raportów, Exceli i intranetu znaczy zasadniczo to samo, bo chodzi o „opinię”, „informację zwrotną”, „komentarz do przesłanego materiału”.

Przykład zastosowania: gdy w Twojej firmie wprowadzili system mierzący aktywność pracowników przy komputerach, który odnotowuje każde 5 minut, kiedy nie ruszasz myszką tylko próbujesz trafić kulkami z papieru do kosza, w fidbeku autorom oprogramowania piszesz, że jest do dupy.

PieM (project manager) – jeśli w myślach już odpowiedziałeś „ja też pijem! dawajcie szkło”, to pohamuj swe konie habilitowany anglisto, albowiem PieM to kierownik projektu, czyli Twój aktualny pan i władca.

Przykład zastosowania:

– Czemu Grzegorz ma największe biurko i fotel bez odpadającego oparcia?

– Bo to PieM.

Falołap (follow-up) – wbrew pozorom nie chodzi o łapanie fal, a kontaktu z klientem. Falołap to rodzaj przypomnienia o swoim istnieniu osobie, do której masz jakiś interes, nawiązując do spotkania lub rozmowy telefonicznej jaką już odbyliście.

Przykład zastosowania: gdy po godzinnej prezentacji, w trakcie której klient na przemian ziewał, sprawdzał Fejsa i budował szyb kopalniany w swoim nozdrzu, wracasz do biura, aby nie stracić tej nici porozumienia, która się między Wami nawiązała, wysyłasz mu falołapa odnoszącego się do tego co udało Wam się ustalić.

Lancz brejk (lunch break) – żeby junior brand managerowie i senior executive accountanci nie musieli chodzić na przerwy obiadowe jak zwykły plebs, wymyślono lancz brejki.

Przykład zastosowania: kiedy chcesz w pseudo-subtelny sposób zaznaczyć swój status społeczny przed nowopoznanymi ludźmi, opowiadasz jakiś suchar na poziomie żartów w „Playboyu”, mówiąc, że usłyszałeś go od kolegi na lancz brejku w piątek.

Majlstołn (milestone) – w zapisie może przypominać zupę minestrone, ale to wyjątkowo niewarzywne pojęcie, lecz odnoszące się do kamieni. Kamieni milowych. Majlstołny, to kluczowe elementy, czy też fazy projektu, po ukończeniu których można odetchnąć z ulgą, że ten dom, który budujecie nie pierdolnie, a chyba faktycznie stanie i ktoś nawet będzie mógł w nim zamieszkać.

Przykład zastosowania:

– Renata, mogę wyjść dzisiaj z pracy 5 minut wcześniej?

– Nie ma mowy, przecież wiesz ile mamy roboty!

– Ale ja jestem z pracą do przodu, a dzisiaj zrobiłem majlstołna w procesie dla Niemców.

– Tak?

– Utworzyłem na pulpicie nowy folder z nazwą projektu.

(niżej jest kolejny tekst)
Jan Favre

Zniknąłem na rok. Było warto

Skip to entry content

Niech ci, którzy myślą, że mnie skazali na wygnanie
wiedzą, że może to ja ich skazałem na pozostanie.

Bisz “Niesława”

Siedzę na murku nad Rudawą. Ostatnie promienie słońca spływają mi po twarzy. Leniwy podmuch wiatru próbuje skleić mi powieki. Mrużę oczy i wpatruję się w słońce chowające się za drzewami. I zastanawiam się jak wrócić po takiej przerwie.

Nie było mnie rok. W zasadzie to prawie półtora. Dokładnie to 493 dni. Po latach blogowania, po całych epokach, które minęły w międzyczasie, po tym jak z aktywności w mediach społecznościowych zrobiłem sposób na życie, postanowiłem wyciągnąć wtyczkę. Po prostu wylogować się i zniknąć z sieci. Powodów było sporo, o większości nikt nie wie, i to też nie czas ani miejsce, ale kilka jest na tyle oczywistych, że chcę się nimi podzielić. W zasadzie to muszę.

Unoszę wzrok znad błyszczącej matrycy telefonu, niebo jakiś czasem temu z błękitu przeszło w pomarańcz, a teraz zalewa się purpurą. Piękny impresjonistyczny obraz. Sztuka najwyższej próby, którą za rzadko doceniam. Niebieskie światło telefonu woła o uwagę, wracam do niego i dochodzi do mnie, że powrót po takim czasie jest niemożliwy. Trzeba zacząć od początku. Od zera.

Ale po kolei.

Czy zdjęcie mojego śniadania zmieni świat? 

Czy moja samojebka pomoże w walce z głodem? Czy mój wpis na blogu o Czarnym Proteście przebije się przez mur memów z kotami i mdłych fotek słodkich bombelków? Czy Twoje serduszko pod moim postem jest faktycznie zostawieniem kawałka serca, czy tylko nieświadomym stuknięciem palcem? Jak bębnienie o blat ławki w trakcie nudnej lekcji. Czy w ogóle są jeszcze jakieś działania w internecie, które podejmujemy świadomie? Randkowanie? Zakupy? Chyba tylko kliknięcie przycisku “wyloguj”.

Blogowałem od jesieni 2011. PONAD. SIEDEM. LAT. Czy było warto poświęcić na to tyle czasu? Czy coś zmieniło to w Twoim życiu? Chyba nigdy nie udawałem, że piszę tylko dla siebie. Po co to ciągnąć, jeśli jestem dla odbiorcy tylko mikroekspresją w trakcie obrad na tronie? Jestem?

Blogowałem od jesieni 2011. Co te 7 lat zmieniło w moim życiu? Bardzo dużo. W zasadzie to wszystko. Na lepsze. Chociaż, czy na pewno?

Nie trzeba wierzyć w to co się robi, by to robić. Czasami wystarcza chcieć zarabiać na tym pieniądze. 

Większość branży rozrywkowej działa w ten sposób. Cały kapitalizm jest na tym oparty. Ale ja chciałem być inny i chciałem żyć inaczej. Więc kiedy paląca potrzeba odpowiedzi na najważniejsze pytanie nie została zaspokojona, odepchnąłem klawiaturę, żeby się nie poparzyć. Odepchnąłem ją na rok. 

To pytanie brzmiało: czy ja w ogóle mam jeszcze coś do powiedzenia?

Zatrzymać kołowrotek

“Zatrzymajmy się w pędzie, nikt nie pamięta po co biegnie. Czy na pewno po szczęście? Czy sam bieg nie jest biegu sensem?” rapował Eldo w utworze “Plaża” w 2003 roku. Ja w ’96, siedząc w zadymionej kuchni u mojej sąsiadki z mieszkania z naprzeciwko, wpatrywałem się w chomika wchodzącego w nadświetlną w kołowrotku i miałem podobną rozkminę. Czy biega w kółko, bo nie wie, że może rzucić wszystko w cholerę i wyjechać w Bieszczady, czy dlatego, że sprawia mu to przyjemność?

Przekonać można było się tylko w jeden sposób. Zabierając chomika w Bieszczady.

Nie ma już internautów. Są za to cyfrowo wykluczeni

Pierwszy miesiąc był cudowny. A świadomość, że mogę być poza Facebookiem, Instagramem i blogiem, i już nie muszę się bić o utrzymanie zasięgów, uwalniająca.

Kojarzysz ten moment na domówce, kiedy kończy się alkohol, a zgonów jest więcej niż pustych butelek, ale mimo to nie chcesz wyjść, bo cały liczysz, że jednak jeszcze coś się wydarzy? To byłem ja. Gdy podjąłem decyzję, że znikam z sieci, czułem się jakby ktoś wypuścił mnie z piwnicy. Odzyskałem życie, które dawno temu przegrałem z kimś w karty.

Patrzyłem na ludzi przepychających się w komentarzach pod postami, które jutro przestaną istnieć w czyjejkolwiek świadomości, i nie miałem pojęcia po co to robią. Nie przypominam sobie ani jednej afery na Fejsie, w której ktoś kogoś przekonał. Poświęcamy czas, energię i nerwy, a efekt jest taki jakbyśmy grali w tenisa na błocie. Na końcu wszyscy jesteśmy brudni. Czasem człowiek nawet nie zdąży się umyć przed kolejnym meczem.

Cieszyłem się, że jestem poza tym cyrkiem. Przez pierwszy miesiąc. W drugim po prostu byłem poza.

Podgrupę tak długo określa się specyficzną nazwą, jak długo jest mniejszością w danej społeczności. Gdy zaczyna stanowić większość, nazwa znika. Bo większość to “my”, a “my” nie potrzebujemy klasyfikujących łatek. To “oni” ich potrzebują.

Nikt już nie mówi na użytkowników Facebooka facebookowicze, czy na ludzi, korzystających z Instagrama instagramowicze. Zbyt wielu Polaków ma dostęp do internetu by wciąż nazywać ich internautami. To oczywiste, że każdy jest w sieci. To po prostu “my”. Dziwne jest jeśli kogoś tam nie ma.

W 2020 próba oddzielna świata online i offline, to próba oddzielenia ciała od duszy. Virtual i real to w tym momencie jedna zazębiająca się rzeczywistość. Zazębiająca się tak bardzo jakby miała szczękościsk.

Więcej osób zobaczy mój status na Facebooku i zdjęcie na Instagramie niż kiedykolwiek mnie pozna i zamieni ze mną słowo. Na podstawie tego, co wrzucę do sieci, wyrobi sobie opinię na mój temat i namaluje w głowie mój obraz. Który może być na tyle brzydki, że nie będzie chciała podać mi ręki, gdy spotkamy się fizycznie. Czy z malunku może wyjść paszkwil zamiast laurki mimo najszczerszych chęci pozującego? Może. Czy to sprawiedliwe, że na podstawie szczątkowych informacji w sieci budujemy sylwetkę realnego człowieka? W ogóle. Ale tak już jest. Bez względu na to, czy nam się to podoba, czy nie.

Ludzie w całej Polsce wychodzą protestować na ulice, bo ktoś założył wydarzenie na Fejsie. Virtual – real. Ludzie w internecie podają sobie link do wpłaty pieniędzy, bo mama pewnej dziewczynki w Poznaniu jest chora. Real – virtual. Ktoś idzie do więzienia, bo prowadził trollkonto na Twitterze. Virtual – real. 

Działania podejmowane w rzeczywistości są komentowane w sieci, komentarze w sieci popychają do podejmowania działań w rzeczywistości. I na odwrót. Granica między analogiem i cyberprzestrzenią przestała istnieć, kiedy wszyscy ją przekroczyliśmy, by sprawdzić czy trawa pod drugiej stronie jest bardziej zielona. 

Możesz nie brać udziału w dyskusji, ale to nie znaczy, że bez Ciebie się ona nie odbędzie. Po prostu ktoś podejmie decyzję bez Twojego udziału. 

Takie są konsekwencje bycia poza.

Wypchnij godlewskie z ramówki, to przestaną istnieć

Bóg umiera, kiedy traci ostatniego wyznawcę, zmarli giną ostatecznie, gdy znika o nich pamięć. Jeśli chcesz żeby coś przestało istnieć w przestrzeni publicznej, przestań poświęcać temu uwagę.

Patostreamerzy, kruszwile, chajzerowie, godlewskie, youtuberzy bijący się za pieniądze. Oni nie znikną dlatego, że będziemy ich potępiać. Oczywiście wyrażanie sprzeciwu wobec patologii jest ważne, ale w dobie popularności jako nadrzędnej waluty, popularności jako celu samego w sobie, nie ma znaczenia, czy mówimy o nich dobrze, czy źle. Istotne jest wyłącznie to, że mówimy. Jak długo nie przekręcamy nazwy, tak długo dokładamy cegiełkę do budowania ich zasięgu. To absurdalne, ale tak to działa. Z każdym publicznym atakiem w ich stronę stają się tylko silniejsi. Hydra.

Kiedy tylko ktoś wskazuje ich palcem jako antyprzykład, ktoś inny właśnie się o nich dowiaduje i za tym palcem podąża, znajduje ich i zostaje na dłużej. Tak z ciekawości. Bo jeśli wszyscy o czymś mówią, i to głośno, to musi być to ciekawe. Prawda?

Doby nie da się rozciągnąć. Ten talon na 24 godziny życia, który dostajemy każdego dnia jest niewydłużalny. Jeśli oś czasu między 0:00, a 24:00 wypełnisz oglądaniem tutoriali makijażowych, czytaniem felietonów o popkulturze i przeglądaniem zdjęć ładnych ludzi na tle jeszcze ładniejszej przyrody, to w najgorszym wypadku po prostu stracisz dzień. Ale nie będziesz w stanie już upchnąć w nim prezentera TVN napastującego kobiety, czy patoyoutubera zachęcająco dziecko do napastowania kobiet. A jeśli to nie zmieści się na Twojej osi czasu, osi czasu Twoich znajomych, i ich znajomych, to nikt nie poda tego dalej. Śmieci zostaną w koszu.

Nie chcę, żeby moje dziecko kiedyś spytało mnie, dlaczego nic nie zrobiłem by powstrzymać degeneratów wdrapujących się na świecznik dla celebrytów. Jeśli moje teksty na blogu pomogą ich wypchnąć z czyjejś ramówki, to chyba warto.

Małe kroki = wielkie zmiany

Żeby strzaskać lustro jeziora nie trzeba wrzucać do niego głazu. Wystarczy żwirek.

Żeby powstrzymać koronawirusa wystarczyło myć ręce i zachować fizyczny dystans.

Jesteśmy na skraju katastrofy klimatycznej. Produkcja mięsa ma w tym spory udział. Jak ludzie mają przerzucić się na wege, jeśli nikt im nie pokaże, że takie jedzenie też jest dobre?

Może zdjęcie mojego śniadania jednak zmieni świat?

Jak opiszę swoją pustkę? “Przezroczysta”

Jesteśmy formą. Kształtem. Dziecięcą foremką, do której trzeba wsypać piach. Konturem, czekającym na pokolorowanie.

Po wydaniu drugiej powieści chciałem usiąść i pisać kolejną, bo miałem wstępne szkice trzech następnych, ale wiedziałem, że muszę poczekać. Między maratonami trzeba robić przerwy, jeśli nie chce się doprowadzić do kalectwa. Tylko psychopata z premedytacją płodziłby coś co jest kalekie. A to nie ja. Ja to duma i szczęście z każdej strony maszynopisu i walka o dziesiątkę w skali Apgar. Ale musiałem zrobić przerwę.

I weź teraz wyciągnij sobie to wypełnienie, co je miałeś w sobie i spróbuj oddychać jak płuca schowałeś do szuflady. Weź podpisz się pod hasłem, że zielony to kolor szczęścia, jak w lustrze widzisz, że jesteś bezbarwny. Weź zbierz myśli, jak echo grochu rzucanego o ścianę pustego pokoju rozsadza Ci łeb.

No to wziąłem nowy zestaw kredek i koloruję to puste pole.

Dziękuję

Kiedy ktoś usuwa mnie ze znajomych na Facebooku, nie wiem o tym. Kiedy ja usuwam kogoś, on też nie jest tego świadomy. Nikt z nas nie dostaje powiadomienia “Hej, Andrzej Nowak właśnie stwierdził, że wymaże Cię z listy osób, z którymi będzie dzielił się prywatnymi szczegółami swojego życia!”. Po prostu przestajecie się pojawiać na swoich tablicach. Dyżurny zrobił użytek z mokrej gąbki.

Kiedy stwierdziłem, że chcę zniknąć, nie spodziewałem się, że ktokolwiek to zauważy. Bo niby w jaki sposób? W lawinie informacji zasypującej Cię przy każdym odblokowaniu telefonu miałbyś zauważyć, że brakuje moich dwóch płatków śniegu? Nie ma szans. A jednak.

Dziękuję każdemu, kto napisał do mnie z pytaniem czy coś się stało, każdemu, kto postanowił sprawdzić czy wszystko w porządku. To przemiłe i wzruszające, a przede wszystkim ogromnie podnoszące na duchu. W dobie powszechnej izolacji, w świecie, w którym sąsiad nie powie ci dzień dobry mijając cię na klatce schodowej, obcy człowiek martwi się o ciebie. Tak właśnie powinien wyglądać ten świat.

To nie musiała być świadoma potrzeba przerwy. To mogła być depresja. To mogło być coś naprawdę poważnego. Dziękuję za każdy przejaw troski o mnie, jesteście wielcy.

***

Dziękuję również wszystkim osobom, które dopytywały co z książkami. Wy też mieliście spory udział przy puszczeniu domina w ruch. Od dzisiaj “Lunatycy” i “To tylko seks” wracają do sprzedaży. Tymczasem na blogu widzimy się przed trzecim maratonem.

Jan Favre

Jedzenie w Tajlandii: czego musisz spróbować?

Skip to entry content

Jeśli miałbym zupełnie szczerze odpowiedzieć na pytanie z nagłówka i powiedzieć Ci jakie jedzenie w Tajlandii jest warte uwagi i czego koniecznie powinieneś spróbować, to musiałbym powiedzieć, że wszystkiego. Serio.

Po pierwsze, te smaki są tak inne od naszych polskich, czy tam środkowoeuropejskich, że każda potrawa jest jakimś przeżyciem kulinarnym, którego warto doświadczyć. Po drugie, szama jest tam tak tania, że nawet jeśli coś Ci nie będzie smakowało, to bez żalu możesz tego nie dojeść. Choć mocno powątpiewam w taki scenariusz wydarzeń, bo ich dania, nawet te najdziwniejsze, są naprawdę dobre i w trakcie dwutygodniowego wyjazdu ani razu nie zdarzyło się, żebym zostawił na talerzu coś więcej niż ryż.

Niech Cię zanudzić na śmierć, bo od tego masz transmisje obrad sejmowych, dlatego pokażę Ci tylko to jedzenie w Tajlandii, które znalazło specjalne miejsce w moim serduszku, a przede wszystkim żołądku, ale pamiętaj, że gdy będziesz na miejscu, nie ma sensu się ograniczać i można jeść wszystko, co się zbyt żwawo nie rusza.

Pad thai

jedzenie-w-tajlandii-pad-thai

Tajska klasyka. Makaron ryżowy podsmażany z jajkiem, tofu i tym co akurat jest pod ręką. Najczęściej to kurczak albo krewetki, ale trafiałem też na wersje z wołowiną albo wieprzowiną. Do tego kiełki fasoli mung, orzeszki i słodko-kwaśno-pikantny sos. Najlepszego pad thaia, jak w zasadzie wszystko inne, zjecie w ulicznej knajpie. Co do kwestii “czy warto?” to niech najlepszą rekomendacją będzie, że w trakcie dwutygodniowej podróży jadłem go kilkanaście razy.

Świeże owoce

jedzenie-w-tajlandii-swieze-owoce

Świeże ananasy, gujawy, papaje i arbuzy, pocięte i gotowe do zjedzenia na rogu każdej większej ulicy za pół darmo. Gdyby tak było w Polsce przestałbym żreć czekoladę i batony.

Owoce morza

jedzenie-w-tajlandii-owoce-morza

Nie wiem jak oni to robią, ale Tajowie są w stanie tak przyrządzić krewetki w czosnku, że człowiek po konsumpcji nie śmierdzi jakby właśnie miał ruszać na polowanie na wampiry. Do tego, jeśli zamawiasz zwierzątko typu krab, czy homar, to możesz mieć pewność, że najdalej godzinę temu jeszcze żyło. A jeśli inne owoce morza, to że ruszały się dziś rano.

Czipsy na patyku

czipsy

Nie są jakieś turbo inne niż te paczkowane, ale zajebiście wyglądają i to spoko przegryzka w trakcie chodzenia po mieście.

Tajskie lody

jedzenie-w-tajlandii-tajskie-lody

Po kebabach, zapiekankach, burgerach i frytkach belgijskich, w Polsce zaczyna się moda na tajskie lody, więc byłem bardzo ciekawe, czy w Tajlandii są dużo lepsze niż u nas i przeżyłem małe zaskoczenie. W kwestii smakowej są bardzo porównywalne, a może nawet gorsze, bo Tajowie pakują do nich więcej dodatków, przez co smak się rozmywa, ale to co mnie zdziwiło, to fakt, że w swojej ojczyźnie wcale nie są popularne i na przykład w Bangkoku w ogóle nie mogłem ich znaleźć. Trafiłem na nie dopiero na Ko Phi Phi, w połowie wyjazdu, i już byłem pewien, że jest z nimi tak samo, jak z rybą po grecku, której Grecy praktycznie nie znają.

Szaszłyki

jedzenie-w-tajlandii-szaszlyki

Może Ci się wydawać, że to nic wyjątkowego, bo przecież u nas też się je jada, jednak tu smakują zdecydowanie inaczej, przez słodką marynatę, którą nasiąkają. Nie mówiąc już o tym, że znajdziesz tu coś takiego jak szaszłyk z parówek, co w połączeniu z miodowo-ostrym sosem jest naprawdę egzotycznym doznaniem smakowym.

Egzotyczne soki

jedzenie-w-tajlandii-soki

Na powyższych zdjęciach widzicie świeży sok z mango, mleko kokosowe w kokosie i trawę cytrynową i to moje 3 ulubione niemrożone napoje, jakie można było dostać na ulicy. Pycha!

Zupy ze wszystkim

jedzenie-w-tajlandii-zupy

Takie lokalne, tajskie rameny. Bardzo sycące, bardzo pożywne i bardzo smaczne. I błyskawicznie podawane.

Naleśniki

jedzenie-w-tajlandii-nalesniki

Te na dole zdobyły moje podniebienie i odkąd je odkryłem jadłem przynajmniej jednego dziennie. Podstawowa wersja, którą widzicie na zdjęciu, to cienki naleśniczek z pociętym bananem w środku, a z wierzchu polany mlekiem kokosowym. Ultra dobre! Idealny kolacjo-desero-podwieczorek!

Te u góry to takie grubsze i słodsze naleśniory, bardziej jak amerykańskie pancake, przy czym, co ciekawe, w Tajlandii pojawiają się w wersji z nadzieniem z budyniem (nieco mdłe), jak i z parówką (brakło mi jaj, żeby spróbować, czego bardzo się wstydzę).

Sukiyaki

sukijaki

Sukiyaki w wersji tajskiej oczywiście, czyli jajecznica z krewetkami, azjatycką bazylią i warzywami. Obowiązkowa pozycja dla wielbicieli krewetek.

Szejki owocowe

jedzenie-w-tajlandii-szejki

Zastanawiałem się, czy nie wrzucić tego po prostu przy sokach, ale stwierdziłem, że świeże owoce zmiksowane z lodem zasługują na oddzielny akapit. Czemu? Bo to było po prostu uzależniające! A szejk ze smoczego owocu, to już w ogóle odebrał mi rozum jak pierścień Golumowi. Prze-py-szne! Piliśmy to z Dominikiem w kółko niezależnie od pory dnia i miejsca, w którym byliśmy.

Na co trzeba uważać kupując jedzenie w Tajlandii?

kuchnia

To pytanie pewnie zadaje sobie większość osób, która nie była w tym kraju, a planuje i zastanawia się co robić, żeby uniknąć zatrucia pokarmowego uniemożliwiającego wykonywanie jakichkolwiek czynności poza wydalaniem, a już na pewno zwiedzanie. Niestety, rozczaruję Was, ale żeby uniknąć biegunki nie musicie robić absolutnie nic. To znaczy, nic więcej poza tym, co robicie w Polsce, bo jak nagle przestaniecie myć ręce przed posiłkami, to faktycznie coś Was może złapać.

Przez całe te dwa tygodnie jadłem cały czas w miejscach, do których u nas w kraju w ogóle bałbym się zbliżyć i absolutnie nic mi się nie stało. Na pierwszy, a nawet na piętnasty, rzut oka warunki sanitarne stoisk zmontowanych z roweru i kawałka blachy mogą wyglądać tragicznie, a fakt, że jedzenie cały czas leży na otwartym powietrzu, w dodatku na ulicy, również nie budzi zaufania, ale wbrew pozorom, to wszystko jest świeże i całkowicie jadalne.

U nas każde z tych miejsc dawno zamknął by sanepid, tam działają pełną parą, ludzie jedzą, są zadowoleni i nikt się nie truje.

Jan Favre

9 pomysłów na idealny prezent dla dorosłego człowieka

Skip to entry content

W ostatnich dniach Facebook jest zalewany poradnikami zakupowymi z najwymyślniejszymi podarkami: od kokono-skafandro-kocy, po prezerwatywy imitujące po rozwinięciu miecze świetlne z „Gwiezdnych Wojen”. Wiele z tych propozycji faktycznie urzeka, a przynajmniej wprawia w stan osłupienia, ale przeglądające kolejne z nich, prędzej, czy później, dochodzi do mnie refleksja w postaci pytania „czy ja tego naprawdę potrzebuję?”. W 99% przypadków odpowiedź brzmi: nie, więc zacząłem się zastanawiać, co tak naprawdę, ale to naprawdę, by mi się przydało.

I wymyśliłem! Przed Wami 9 pomysłów na idealny prezent dla dorosłego człowieka!

Talon na dodatkową dobę

Pamiętasz jak za dzieciaka usilnie próbowałeś zabić czas? Dzisiaj możesz go wskrzesić i odebrać bonusowe 24 godziny, do wykorzystania w partiach po 30 minut dziennie lub całe jednym ciągiem! Dzięki specjalnemu talonowi nie będziesz musiała się już tłumaczyć, że 4 rok z rzędu nie miałaś czasu pójść na siłownię, wydepilować bikini, odwiedzić matki i nadrobić „Gry o tron”.  Ewentualnie, po prostu się wyspać.

Dzień życia bez zmartwień

Pełna doba bez myślenia o tym, z czego będziesz żyć, jeśli zwolnią Cię z pracy, jak spłacać kredyt za mieszkanie i jednocześnie jeździć na wakacje częściej niż raz na dekadę oraz, czy mogłaś odziedziczyć w genach po babci chorobę, której nie da się wyleczyć, również.

Implant ułatwiający podejmowanie decyzji

Kariera, czy dziecko? iPhone 6s, telewizor, czy studia podyplomowe? Dominium, czy Domino’s? Mądry brzydal, przystojny idiota, czy wibrator? Pepsi, czy Cola? Tania, ale niepewna Tunezja, drogie, ale pewne Włochy, czy odkładanie na wkład własny? 5 set, czy pół litra? Innowacyjny implant TheCyzYa, wszczepiany bezpośrednio do mózgu, sprawi, że już nigdy nie będziesz miała tego typu dylematów.

Voucher na idealnego partnera

Męczy Cię chodzenie po klubach i spławianie kolejnych napaleńców, którzy chcą złapać Cię za dupę, a nie serce? Podczas ostatniej randki w ciemno żałowałaś, że faktycznie nie odbyła się w ciemnościach albo, że nie oślepłaś przed wyjściem z domu? Nie masz sił wyklikiwać kolejnych par na Tinderze i rozczarowywać się, że po drugiej stronie jest jakiś bloger, który założył konto tylko po to, by zebrać materiał do wpisu? Kup voucher na idealnego partnera i ciesz się mężczyzną, który jest przystojny, inteligentny, potrafi Cię rozśmieszyć i wie o co Ci chodzi, kiedy mówisz, że o nic.

Rabat na sens egzystencji

Już nie musisz dłużej zastanawiać się po co przyszłaś na świat i jaki cel ma Twoje życie, odbierz 30% rabatu na sens egzystencji i dowiedz się tego już dziś!

Pastylki na jedzenie burgerów bez konsekwencji

Mówi się, że kobiety tak naprawdę wcale nie marzą o księciu z bajki w błyszczącej zbroi na białym koniu, tylko o tym, żeby móc się najeść i nie przytyć. I wiesz co? Zaskoczę Cię, ale wielu facetów ma dokładnie takie samo marzenie!

Innowacyjne pastylki do kupienia bez recepty w każdej aptece, pozwolą przeprowadzić zamach na Twoje serce i metabolizm bez konsekwencji! Śnisz o tym, żeby tackę BigMaców przegryźć brytfanką rolad z frytkami, polać to wszystko majonezem, a na deser połknąć paterę pączków maczanych w czekoladowym fondue i nie dostać zawału, ani dodatkowych kilogramów na wadze? Twoje sny są bliżej niż myślisz!

Możliwość zgłoszenia 2 nieprzygotowań do życia

Masz kaca, zostawił Cię chłopak, właściciel wypowiedział Ci umowę najmu w trybie natychmiastowym, zgubiłaś portfel ze wszystkimi dokumentami, czarny kot przebiegł Ci drogę, a rano stanęłaś gołą stopą na klocku Lego? Schowaj się pod koc, czekając, aż ten dzień minie i wszystko się ułoży, korzystając z jednego z dwóch nieprzygotowań do życia.

Abonament na rozdwojenie się

Jeśli nie wiesz jak być jednocześnie na akademii przedszkolnej Twojego młodszego dziecka i wywiadówce starszego, ewentualnie jak spotkać się z dawno niewidzianą przyjaciółką, która jest przejazdem w Twoim mieście i w tym samym czasie spędzić zaplanowany romantyczny wieczór ze swoim partnerem, wykup za jedyne 99,90zł + VAT tygodniowy abonament na rozdwojenie się.

Aplikacja aktywująca dobre samopoczucie

Ściągasz, instalujesz, włączasz i cieszysz się stoickim uspokojeniem, pozytywnym nastawieniem do świata, szumem lasu, śpiewem ptaków i poziomem serotoniny w Twojej krwi zapewniającym absolutny tomiwisizm. Aplikacja dostępna na Androidy i iOSy, posiadacze Windows Phone’ów niestety wciąż muszą się wkurwiać.

autorem zdjęcia w nagłówku jest Kristina Alexanderson